ارزیابی شاخص‌های توسعه پایدار شهری با تأکید بر شاخص‌های اجتماعی، کالبدی و خدمات شهری (مطالعه موردی: مناطق هشت‌گانه شهراهواز)

Abstract

توسعه پایدار حالت تعادل و توازن میان ابعاد مختلف توسعه است که هدف آن بهبود بخشیدن به شرایط کیفی زندگی انسان است. دستیابی به توسعه پایدار شهری به­منظور بهره­برداری مناسب از منابع و ایجاد رابطه متعادل و متوازن میان انسان، اجتماع و طبیعت، هدف نهایی برنامه­ریزان و مدیران توسعه شهری می­باشد. هدف تحقیق بررسی و ارزیابی توسعه پایدار در مناطق هشت گانه شهر اهواز در قالب 3 ابعاد اجتماعی، خدمات شهری و کالبدی و 21 متغیر بوده است. روش تحقیق در این مقاله روش توصیفی- تحلیلی است همچنین، جهت دستیابی به این هدف از ضریب انتروپی شانون، مدل وایکور و ضریب تغییرات شاخص­ها برای میزان توزیع توسعه پایدار و جهت میزان تاثیر­گذاری شاخص­های منتخب بر روند توسعه پایدار در شهر اهواز از نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج نشان می­دهد که مناطق هشت­گانه شهر اهواز از لحاظ میزان برخورداری از شاخص­های منتخب توسعه متفاوت بوده همچنین، بین شاخص­های منتخب و روند توسعه پایدار در شهر اهواز رابطه معناداری وجود دارد به­طوری که تمامی شاخص­ها تأثیر مستقیمی بر روند توسعه پایدار مناطق هشت­گانه شهر اهواز داشته­اند.