نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorحلبیان, امیرحسینfa_IR
dc.contributor.authorسلطانی, زهراfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-30T22:11:21Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-10-21T22:11:21Z
dc.date.available1399-07-30T22:11:21Zfa_IR
dc.date.available2020-10-21T22:11:21Z
dc.date.issued2020-09-22en_US
dc.date.issued1399-07-01fa_IR
dc.date.submitted2019-04-12en_US
dc.date.submitted1398-01-23fa_IR
dc.identifier.citationحلبیان, امیرحسین, سلطانی, زهرا. (1399). واکاوی تغییرات فضایی- زمانی جزایر گرمایی شهری و کاربری اراضی با رویکرد زیست‌محیطی در شیراز. مطالعات ساختار و کارکرد شهری, 7(24), 73-97. doi: 10.22080/usfs.2020.15874.1736fa_IR
dc.identifier.issn2383-0832
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22080/usfs.2020.15874.1736
dc.identifier.urihttp://shahr.journals.umz.ac.ir/article_2843.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/442958
dc.description.abstractامروزه، افزایش دمای سطح زمین و استقرار جزایر گرمایی در کلان‌شهرها منجر به یکی از معضلات زیست‌محیطی شهری شده است. از این رو، هدف از پژوهش حاضر، واکاوی تغییرات مکانی- زمانی جزایر گرمایی، پوشش گیاهی، کاربری اراضی و شناسایی پهنه‌های بحرانی زیست‌محیطی جزایر حرارتی شهری در شیراز است. بدین منظور، ابتدا 8 تصویر دورة گرم سال در بازة زمانی 2015-1986 از ماهوارة لندست شامل سنجنده‌های (TM) لندست 5، (+ (ETM لندست 7، (TIRS/OLI) لندست 8 استخراج و پس از پیش‌پردازش‌های لازم، دمای سطح رمین (LST)، شاخص تفاضل به‌هنجارشدة پوشش گیاهی (NDVI)، الگوهای کاربری اراضی برای پایش تغییرات کاربری اراضی شهری شیراز محاسبه شد. در ادامه، مناطق حساس شهری با استفاده از شاخص قیاسی وضع بحرانی زیست‌محیطی (ECI) شناسایی و تحلیل شد. نتایج نشان داد که اراضی بایر پیرامون شهر به‌صورت پیوسته و متراکم دارای بالاترین دما هستند و محدوده‌های دمایی بسیار گرم را تشکیل می‌دهند. این مراکز حرارتی در مناطق مسکونی شهری با محدوده‌های بافت فرسوده و متراکم شهری انطباق دارد. در عین‌ حال، واکاوی نقشه‌های دمای سطح زمین در شهر شیراز حکایت از هماهنگی بین پایین‌ترین طبقة دمایی با کاربری پوشش گیاهی دارد.نقشه‌های کاربری اراضی نیز نشان از کاهش مساحت اراضی بایر و پوشش‌گیاهی و افزایش کاربری شهری دارد. بدین ترتیب، حدود 01/10 کیلومتر مربع از اراضی بایر و 7/19 کیلومتر مربع از پوشش گیاهی به کاربری شهری تبدیل شده است. این موضوع نشان می‌دهد که مهم‌ترین عامل در گسترش جزایر گرمایی کاهش پوشش گیاهی (به میزان 36%) بوده است. بیشترین حساسیت محیطی (پهنة بحرانی با مساحت 7/29 کیلومتر مربع، 2/14 درصد از سطح منطقه مورد پژوهش) نیز غالباً در پیرامون شهر به‌سبب وجود اراضی بایر و در درون شهر نیز به‌صورت خرد در اطراف مراکز صنعتی، اطراف فرودگاه بین‌المللی، ترمینال مسافربری (کاراندیش)، اطراف ایستگاه‌های مترو، بزرگراه‌ها و خیابان‌های پرترافیک و مکان‌های دارای بافت فرسوده مشاهده می‌شود. از این رو، گسترش بام سبز و استفاده از پوشش گیاهی سازگار با اقلیم بومی به‌عنوان راه‌حلی برای تعدیل جزیرة گرمایی شهری و مقابله با وضع بحرانی زیست‌محیطی پیشنهاد می‌شود.fa_IR
dc.format.extent1062
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه مازندران شاپا: 0832-2383fa_IR
dc.publisherUniversity of Mazandaranen_US
dc.relation.ispartofمطالعات ساختار و کارکرد شهریfa_IR
dc.relation.ispartofUrban Structure and Function Studiesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22080/usfs.2020.15874.1736
dc.subjectجزیرة حرارتی شهریfa_IR
dc.subjectدمای سطح زمین (LST)fa_IR
dc.subjectشاخص تفاضل به‌هنجارشده پوشش‌گیاهی (NDVI)fa_IR
dc.subjectکاربری اراضیfa_IR
dc.subjectحساسیت محیطیfa_IR
dc.subjectشیرازfa_IR
dc.titleواکاوی تغییرات فضایی- زمانی جزایر گرمایی شهری و کاربری اراضی با رویکرد زیست‌محیطی در شیرازfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeعلمی- پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار، گروه جغرافیا، دانشگاه پیام نور، تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی کارشناسی ارشد آب و هواشناسی، دانشگاه پیام نور، تهرانfa_IR
dc.citation.volume7
dc.citation.issue24
dc.citation.spage73
dc.citation.epage97


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد