تحلیل شاخص‌ها و عوامل مؤثر بر دست‌یابی به شهر زیست‌پذیر در بافت‌های فرسوده و غیرفرسوده شهری (مطالعة موردی: منطقة 10 تهران)

Abstract

امروزه زیست‌پذیری به‌عنوان رویکردی منتج از نظریة توسعة پایدار درپی کاهش مشکلات اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و زیست‌محیطی شهرها و جوامع بر مبنای نیازها و ظرفیت‌های آنهاست. زیست‌پذیری از اصولی پیروی می‌کند که در واقع اجزای مورد نیاز برای حرکت به سمت پایداری است. از اینرو دست‌یابی به شهر زیست‌پذیر بسیار پر اهمیت است. هدف این پژوهش شناسایی و ارزیابی شاخص‌ها و عوامل مؤثر بر دست‌یابی به شهر زیست‌پذیر در بافت‌های فرسوده و غیرفرسوده شهری است که به‌صورت مطالعه موردی در منطقة 10 شهر تهران صورت گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش به‌صورت توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است. جامعة آماری تحقیق حاضر را ساکنان منطقة 10 شهر تهران تشکیل می‌دهند. برای دست‌یابی به حجم منطقی از نمونه با استفاده از فرمول کوکران 384 نمونه تعیین شده و به‌صورت تصادفی طبقه‌ای انتخاب شده‌اند. ابزار اصلی گردآوری داده‌ها در پژوهش حاضر پرسش‌نامه است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل‌های آماری نشان می‌دهد که منطقة 10 شهر تهران به‌لحاظ زیست‌پذیری شهری در شرایط غیر قابل قبولی است. همچنین نتایج حاصل از آزمون t مستقل نشان می‌دهد که در منطقة 10 تهران، بین بافت فرسوده و غیرفرسودة شهری به‌لحاظ شاخص‌ها و عوامل دست‌یابی به شهر زیست‌پذیر تفاوت معنی‌داری وجود دارد.