چرایی تفاوت آیات تحدی از دیدگاه علامه طباطبائی در المیزان

Abstract

<em>قرآن</em> در آیاتی چند به همانندآوری ـ مانند خودـ تحدی می‌نماید؛ گاهی به سوره‌ای، زمانی به دو سوره و در نهایت، به مانندسازی با <em>قرآن</em> تحدی شده‌است. مفسران از دیرباز به این نکته توجه داشته‌اند و این چرایی چنان سؤالی در پیش روی آن‌ها خود نمایی کرده‌است. برخی بر این پندارند که آیات، مراحل تحدی را بیان می‌کند و گروهی تلاش می‌کنند بین محتوای سوره و نوع تحدی ارتباط برقرار سازند و دسته‌ای غرض خاصی برای آن متصور هستند. مقالة حاضر به روش توصیفی‌ـ تحلیلی با رویکرد قرآنی، آیات تحدی را از دیدگاه علامه طباطبائی در تفسیر گرانسنگ <em>المیزان</em> بررسی می‌کند و چنین نتیجه می‌گیرد که بیان تحدی درآیات مختلف <em>قرآن</em> به صورت مطلق است و مشتمل بر «اغراض خاصی» می‌باشد. تحدی در آیة 88 سورة اسراء، تحدی به تمام اغراض <em>قرآن</em> می‌باشد و غرض اساسی کلّ کتاب آسمانی این است که احتیاج‌های مردم را تا روز قیامت در بر دارد. تحدی در آیة 28 سورة یونس، تحدی به یک غرض تامّ و جامع است. بر این اساس، دیدگاه علامه را در بحث تحدی می‌توان مبتنی بر «غرض خاص» استوار دانست که نشأت‌گرفته از مبنای ایشان در بحث علت تسمیة «سوره» می‌باشد<em>.</em>