بخش فارسی صدای امریکا: توفیق یا شکست رسانه تلویزیونی در دیپلماسی عمومی

Abstract

از زمان پیروزی انقلاب اسلامی و قطع روابط سیاسی با امریکا که منجر به حذف نهادهای فرهنگی و آموزشی آن در ایران شد، رسانه‌های بین‌المللی امریکا به‌عنوان یکی از ارکان دیپلماسی عمومی آن کشور، نقش تعیین‌‌کننده‌ای در قبال ایران ایفا می‌کنند. مقاله حاضر با تکیه بر مطالعه موردی درباره بخش فارسی شبکه «صدای امریکا» سعی در تخمین ارزیابی میزان توفیق این رسانه‌ها در جامعه ایران دارد. این مطالعه میدانی بر اساس نظریه جوزف نای و کارشناسانی از قبیل بوید (1997) و گیلبوا (2000) شکل گرفته که چهار هدف را برای به‌کارگیری رسانه‌های بین‌المللی ارائه می‌کنند. با توجه به این اهداف، نگارندگان به تحلیل محتوای برنامه‌های صدای امریکا پرداخته و سپس با نظرسنجی از مخاطبانِ ایرانی، چگونگی دریافتِ پیام‌های موجود در محتوای این رسانه بررسی می‌کنند.