مطالعه پدیدارشناسانه سبک زندگی جوانان در شهر تهران

Abstract

<span lang="AR-SA">در پژوهش حاضر سعی شده است با رویکردی پدیدارشناختی به بررسی و بازسازی معنایی سبک زندگی جوانان شهر تهران پرداخته شود. غالب پژوهش‌های صورت گرفته دربارة این موضوع با اتخاذ استراتژی قیاسی و مبنا قراردادن تئوری‌های پیش‌ساخته به توصیف و تبیین آن پرداخته‌اند. حال آن‌که در روش پدیدارشناسی تمرکز بر کاوش دراین‌باره است که انسان‌ها چگونه به تجربه‌های خود معنا می‌بخشند و آنها را، هم به طور فردی و هم به شکل جمعی، به آگاهی تبدیل می‌کنند. این کار نیز از نظر روش‌شناختی مستلزم فهم این است که انسان‌ها چطور برخی پدیده‌ها را به تجربه درمی‌آورند. برای گردآوری چنین داد</span><span>ه‌هایی لازم </span><span lang="AR-SA">اس</span><span>ت که محقق به مصاحبه‌های عمیق ب</span><span lang="AR-SA">ا اف</span><span>را</span><span lang="AR-SA">دی</span><span> بپردا</span><span lang="ML">زد که مس</span><span>تقیم</span><span lang="ML">اً پ</span><span>دیده مورد نظر </span><span lang="ML">را تجربه</span><span lang="AR-SA"> ک</span><span>رده‌اند (تجربه‌ زیسته دارند). این در ت</span><span lang="AR-SA">قا</span><span>بل با تجربه دست دوم و عملیاتی کردن متغیرهایی ا</span><span lang="ML">ست ک</span><span lang="AR-SA">ه از</span><span lang="ML">د</span><span>رون نظریه‌های </span><span lang="AR-SA">کلان‌روایت‌وار استخراج شده‌اند. از این رو بر مبنای شیوة‌ در پرانتزگذاری هوسرل و رعایت معیارهای ساخت نمونه‌های آرمانی شوتس، چهار سبک زندگی لذت‌جویانه ـ زیبایی‌شناختی، کارکردگرایانه، خرده‌فرهنگی، و منفعلانه به عنوان سبک‌های عمده زندگی جوانان شهر تهران نمونه‌سازی شدند.</span>