ویژگی‌های فردی مرتبط با تفکر راهبردی در بین فرماندهان و مدیران ارشد ناجا

Abstract

هدف این مقاله، بررسی رابطه‌ی ویژگی‌های شخصیتی و متغیرهای زمینه‌ای با تفکر راهبردی در بین فرماندهان و مدیران ارشد ناجاست. روش این پژوهش از نظر مسیر، توصیفی، از نظر هدف کاربردی، از نظر فرآیند اجرا کمی)و از نظر زمان مقطعی بوده‌است. در مرحله‌ی گردآوری داده‌ها از روش اسنادی و پیمایشی استفاده شد که در بخش اسنادی، اطلاعات موجود درباره‌ی موضوع، گردآوری و مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند و در بخش پیمایشی وضع موجود توسط پرسش‌نامه بررسی شد. یافته‌های پژوهش گویای آن است که از بین عوامل پنج‌گانه‌ی شخصیتی، «وظیفه‌شناسی» و «برون‌گرایی» با میزان تفکر راهبردی دارای رابطه‌ی معنادار به ترتیب مستقیم و معکوس بودند، ولی «توافق‌پذیری»، «تجربه‌گرایی» و «ناپایداری هیجانی» فاقد رابطه ارزیابی شدند. دیگر متغیرهای زمینه‌ای از جمله سن، میزان تحصیلات، محل تحصیل، نوع رشته‌ی تحصیلی، سابقه‌ی خدمت در ناجا، سابقه‌ی خدمت در پست فعلی و مدیر یا فرمانده بودن رابطه‌ی معناداری با میزان تفکر راهبردی در بین فرماندهان و مدیران ارشد ناجا مشاهده نشد.