تحلیل منابع قانونی جرایم سایبری در ایران

Abstract

توسعه‌ی فناوری رایانه و سپس همه‌گیر شدن فضای سایبر، توجه افراد سودجو و بزهکاران را نیز جلب می‌نماید. حقوق جزا با فضای ناملموسی مواجه شده است که تحلیل کشف جرم و ادله‌ی اثبات و واکاوی نقش و جایگاه حقوقی پلیس در آن ناگزیر می‌نماید. تهدیدهای سایبری را تنها به شیوه‌های سنتی همانند به کارگیری پلیس نمی‌توان مهار کرد و همکاری موثر و چندجانبه دولت‌ها، بخش خصوصی و مردم را می‌طلبد. ویژگی سرعت بالا، تخصصی بودن در مصادیق مجرمانه، تفاوت در مکان ارتکاب و بین‌المللی بودن فضای مجازی، سبب می‌شود که (چه در مرحله‌ی کشف و پیشگیری و چه در مراحل پسین) به طور تخصصی‌تر و مجزا از ادله سنتی بررسی کنیم. مقررات فعلی، خصوصا در حوزه‌ی آیین دادرسی کیفری بین‌المللی، نیازهای پلیس سایبری را اقناع نمی‌کند و نیازمند بازنگری جدی است. این تحقیق به روش توسعه‌ای و از طریق فیش برداری نوشته شده است و می‌کوشد تا از میان کلاف انبوه قوانین و مقررات، نقشه‌ای روشن از وضعیت فعلی قضایی جرایم سایبری با تاکید بر کشف جرم ارائه دهد. ابتدا قوانین و سپس مصوبات هیات وزیران و همچنین بخشنامه‌ها و در آخر رویه‌ی قضایی در حوزه سایبری ضروری است و مورد واکاوی قرار گرفته است.