بررسی جداسازی پایه در بهبود رفتار ساختمان‌های فولادی تحت تاثیر اعمال زلزله‌هایی با زوایای مختلف

Abstract

جداسازی لرزه­ای یک روش طراحی مقاوم در برابر زلزله است که بر اساس کاهش تقاضای لرزه­ای به جای افزایش ظرفیت سازه­ای می­باشد. با توجه به کثرت مطالعات انجام‌شده در زمینه­ی بررسی رفتار لرزه­ای جداساز­ها تحت اثر زلزله، در این تحقیق، نقش جداساز پایه در بهبود رفتار ساختمان­های فولادی تحت تأثیر اعمال زلزله­هایی با زوایای مختلف با در نظر گرفتن اثر ارتفاع سازه و شکل پلان موردبررسی قرارگرفته است. در تحقیق حاضر، ساختمان‎های فولادی با و بدون جداساز پایه لاستیکی- سربی (LRB) به‌صورت سه‌بعدی با تعداد طبقات 8 و 12 و پلان­های منظم مربعی و مستطیلی مدل‌سازی شده­اند و عملکرد لرزه‎ای آن‌ها با توجه به زاویه­ی اعمال 4 زوج رکورد زلزله (8 رکورد زلزله) نزدیک به گسل (0، 30، 60 و 90 درجه) بر اساس دستورالعمل FEMA P695 تحت تحلیل‎های دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی در نرم‌افزار SAP2000 موردبررسی و مقایسه قرارگرفته­اند. نتایج بررسی­ها نشان داد که ساختمان­های فولادی تحت زوایای 60 و 90 درجه دارای پاسخ­های لرزه­ای بزرگ‌تر و بحرانی­تری بوده­اند و تأثیر جداساز بر کاهش پاسخ­های لرزه­ای ساختمان­ها در زوایای 0 و 30 درجه اندک و در زوایای 60 و 90 درجه چشم­گیرتر بوده است. استفاده از جداساز، تأثیر بسیار زیادی بر بهبود عملکرد و پاسخ­های لرزه­ای سازه­­ها داشته است. همچنین نتایج نشان داد که در اکثر رکوردها، ارتفاع بیش از شکل پلان بر پاسخ­های لرزه­ای ساختمان‌های جداسازی شده تأثیرگذار بوده است.