نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمندک, بهنامfa_IR
dc.contributor.authorمحمدی, ولی الهfa_IR
dc.contributor.authorهادیان, جوادfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-22T19:10:07Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-10-13T19:10:08Z
dc.date.available1399-07-22T19:10:07Zfa_IR
dc.date.available2020-10-13T19:10:08Z
dc.date.issued2020-06-21en_US
dc.date.issued1399-04-01fa_IR
dc.date.submitted2020-10-11en_US
dc.date.submitted1399-07-20fa_IR
dc.identifier.citationمندک, بهنام, محمدی, ولی اله, هادیان, جواد. (1399). ارزیابی تنوع ژنتیکی آویشن‌های بومی ایران (Thymus spp.) با استفاده از نشانگرهای ملکولی ISSR. علوم گیاهان زراعی ایران, 51(2), 75-85. doi: 10.22059/ijfcs.2019.263237.654504fa_IR
dc.identifier.issn2008-4811
dc.identifier.issn2423-8082
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/ijfcs.2019.263237.654504
dc.identifier.urihttps://ijfcs.ut.ac.ir/article_78034.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/436701
dc.description.abstract<strong>آویشن یکی از پرمصرف‌ترین و ارزشمندترین گیاهان دارویی جهان است. در این پژوهش، تنوع ژنتیکی 22 جمعیت از آویشن‏های بومی ایران از چهار گونه </strong><strong><em>T. deanensis ,T. Pubescence ,Thymus kotschyanus</em></strong><strong> و </strong><strong><em>T. lancifolius</em></strong><strong> به همراه یک جمعیت از گونه </strong><strong><em>T. vulgaris</em></strong><strong> با استفاده از 12 آغازگر </strong><strong>ISSR</strong><strong> مورد بررسی قرار گرفت. از آغازگر‌های به کار رفته، 10 آغازگر باندهای قابل شناسایی با 57 آلل تولید کردند. بیشترین مقدار </strong><strong>PIC</strong><strong> در آغازگر <sub>9</sub></strong><strong>p </strong><strong> با مقدار 92/0 مشاهده شد. آغازگرهایی که دارای موتیف‌های  </strong><strong>AC</strong><strong> و </strong><strong>AG</strong><strong> بودند، باندهای واضح تری نسبت به سایر آغازگرها تولید نمودند. تجزیه کلاستر بر اساس داده‌های </strong><strong>ISSR</strong><strong>، جمعیت‌ها را در دو گروه مستقل قرار داد. فاصله ژنتیکی جمعیت‌ها از 032/0 تا 4/0 متفاوت بود. بررسی تنوع درون جمعیت‌ها نشان داد که جمعیت‌های داران اصفهان، بیشترین (</strong><strong>0.43</strong><strong>=</strong><strong>I</strong><strong> و</strong><strong>0.29 </strong><strong>=</strong><strong>h</strong><strong>) و جمعیت </strong><strong><em>T. vulgaris</em></strong><strong> اصفهان، کمترین تنوع درون جمعیتی (16/0=</strong><strong>I</strong><strong> و 106/0=</strong><strong>h</strong><strong>) را دارا هستند. تنوع درون جمعیت‌ها 77 درصد و تنوع بین جمعیت‌ها 23 درصد بود. در بین گونه‌های مورد بررسی نیز </strong><strong><em>T. deanensis</em></strong><strong>و </strong><strong><em>T. lancifolius</em></strong><strong> با 25/98 و 44/75 درصد بیشترین و گونه</strong><strong><em> T. vulgaris</em></strong><strong> با 09/35 درصد کمترین پلی‌مورفیسم را نشان دادند. تغییرات درون گونه‌ها 90 درصد و تغییرات بین گونه‏ها 10 درصد از کل تنوع را تشکیل می دادند. به‌طورکلی یافته های این پژوهش، تنوع ژنتیکی گسترده ای را در آویشن‏های ایرانی آشکار نمود که می‏توان از این پتانسیل در جهت بهنژادی این گیاه ارزشمند بهره برد.</strong>fa_IR
dc.format.extent872
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherپردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofعلوم گیاهان زراعی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Field Crop Scienceen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/ijfcs.2019.263237.654504
dc.subjectآویشنfa_IR
dc.subjectتنوع ژنتیکیfa_IR
dc.subjectایرانfa_IR
dc.subjectISSRfa_IR
dc.titleارزیابی تنوع ژنتیکی آویشن‌های بومی ایران (Thymus spp.) با استفاده از نشانگرهای ملکولی ISSRfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکترا گروه زراعت واصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران،fa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار، گروه زراعت واصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران،fa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، پژوهشکده گیاهان و مواد اولیه گیاهان دارویی، دانشگاه شهید بهشتی تهرانfa_IR
dc.citation.volume51
dc.citation.issue2
dc.citation.spage75
dc.citation.epage85


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد