بررسی اثرات زغال های زیستی طبیعی و کمپوست زباله شهری بر ویژگی های ریخت شناسی زرد تاغ در شرایط گلخانه‌ای (Haloxylon persicum)

Abstract

امروزه افزودن زغال‌زیستی به خاک‌ها به‌عنوان روشی جهت ترسیب کربن درون خاک، کاهش غلظت دی‌اکسید کربن هوا، اصلاح و حاصلخیزی خاک و کاهش فرسایش بادی توجه زیادی را به خود جلب کرده است. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر کاربرد زغال زیستی بر عملکرد و اجزای گونه زرد تاغ در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با فاکتورهای مواد افزودنی به خاک شامل قارچ میکوریزا در دو سطح (مصرف 50 گرم میکوریزا و عدم مصرف میکوریزا)، زغال‌زیستی طبیعی (زط) و زغال زیستی تولید شده از کمپوست زباله شهری (زز) هر کدام در چهار سطح (0، 50، 150 و 250 گرم بر کیلوگرم خاک)، در گلخانه پردیس کشاورزی و منابع‌طبیعی دانشگاه تهران و به مدت نه ماه انجام گرفت. نتایج نشان داد که افزودن زغال‌زیستی بر هیچ یک از ویژگیهای ریخت‌شناسی زردتاغ غیر از سطح ریشه اثر معناداری نداشت. همچنین نتایج نشان داد که میانگین قطر یقه، ارتفاع، سطح ریشه، وزن تر و خشک اندام‌هوایی زردتاغ در تیمارهای بدون میکوریزا به ترتیب افزایش 9/31، 7/35، 5/15، 9/56 و 6/32 درصدی و در تیمارهای دارای میکوریزا این ویژگی‌ها به ترتیب افزایش 7/4، 1/16، 1/11، 4/33 و 7/6 درصدی نسبت به تیمار شاهد داشت. در بین تیمارهای مورد بررسی تیمار نه (خاک + 150گرم زط + 250 گرم زز) بیشترین تاثیر مثبت را بر ویژگی‌های ریخت‌شناسی زردتاغ داشت.