مطالعه تأثیر نوع و مقدار پوزولان بر چسبندگی بتن خودتراکم سبک حاوی لیکا با استفاده از روش پوش اوت

Abstract

امروزه استفاده از بتن سبک سازه ای به منظور سبک سازی سازه ها که منجر به عملکرد مناسب تر در برابر زلزله می گردد بسیار مورد توجه قرار گرفته است. لذا به کارگیری بتن خودتراکم سبک که هم نیاز به تراکم ندارد و می تواند تمامی فضای قالب را پر کند و هم وزن کمتر، در ترمیم و مرمت سازه ها گزینه ای منطقی و مناسب است. در این پژوهش 16 طرح مخلوط بتن خودتراکم سبک به کار گرفته شده است. از پنج پوزولان متاکائولن، سرباره، خاکستر بادی، خاکستر پوسته برنج و زئولیت به میزان 5، 5/7 و 10 درصد وزنی سیمان و سبکدانه لیکا در مخلوط ها استفاده شده است. مدول الاستیسیته، جمع شدگی، مقاومت فشاری و مقاومت کششی برای تعیین ویژگی های مکانیکی، روش پوش اوت برای تعیین چسبندگی و آزمون های جریان اسلامپ، قیف V، جعبه L و T50 برای تعیین ویژگی های رئولوژیکی مخلوط ها مورد ارزیابی قرار گرفته اند. نتایج نشان دادند که بیشترین افزایش چسبندگی مربوط به نمونه حاوی دارای 5 درصد متاکائولن (با حدود 68 درصد افزایش نسبت به نمونه بدون پوزولان) و بیشترین کاهش مربوط به نمونه دارای 10 درصد زئولیت می باشد (با حدود 13 درصد کاهش نسبت به نمونه بدون پوزولان). همچنبن بهترین ویژگی های رئولوژیکی با افزودن متاکائولن و ضعیف ترین آن با افزودن زئولیت به دست آمده است. افزودن پوزولان ها در تمامی موارد باعث افزایش ویژگی های مکانیکی مخلوط ها شد.