مطالعه آزمایشگاهی عمق انسداد مجرای سیفون لایروبی در شرایط هیدرولیکی متفاوت

Abstract

سیفون لایروبی یا هیدروساکشن یک روش مناسب و اقتصادی برای تخلیه رسوبات نهشته شده در مخازن سدها است. در این پژوهش با ساخت مدل فیزیکی یک سیستم سیفون لایروبی و با طراحی و انجام مجموعه آزمایش­هایی روی آن به بررسی عمق انسداد لوله سیفون پرداخته شد. تعداد 80 آزمایش با سه قطر لوله (<em>d</em>)، سه هد آب (<em>H</em>) و فرورفتگی­های متفاوت دهانه لوله (از سطح رسوبات تا عمق انسداد با گام mm 5) انجام گرفت. نتایج نشان داد که هر­چه میزان فرورفتگی دهانه لوله در رسوبات بیش­تر شود، راندمان سیستم افزایش خواهد یافت. در اطراف دهانه مکش در بعضی از آزمایش­ها گردابه­هایی مشاهده گردید. تحلیل نتایج نشان داد تشکیل این گردابه­ها اثر مثبتی بر عملکرد سیستم دارد. همچنین نتایج انسداد لوله حاکی از آن بود که مجرای سیفون لایروبی با قطر لوله بزرگ‌تر و هد جریان بیش­تر، عمق انسداد (<em>Z_b</em>) بیش­تری دارد. بررسی عدد فرود (<em>F_r</em>) نیز نشان داد به‌طورکلی افزایش آن موجب افزایش عملکرد سیستم سیفون لایروبی و افزایش عمق انسداد می­شود. همچنین بر اساس نتایج، در قطر لوله ثابت، به‌طور میانگین با افزایش 66/66 و 33/133 درصدی H/d<em>،</em> نسبت <em>Z_b/d</em>به­ترتیب 89/58 و 22/112% افزایش یافت.