تأویل عرفانی در تفسیر آیات الولایه راز شیرازی

Abstract

<span lang="FA">تفسیر قرآن کریم به مقامات اهل بیت یکی از مهم‌ترین گرایش­های رایج در عرفان شیعی است. یکی از مهم‌ترین تفاسیری که در آن آیات قرآن به جایگاه اهل بیت تفسیر شده، تفسیر آیات الولایه اثر</span><em><span lang="FA"> میرزا</span></em><span><span lang="FA"> ابوالقاسم حسینی شریفی ذهبی معروف به «</span></span><em><span lang="FA">میرزا بابا</span></em><span><span lang="FA">» و متخلّص به «</span></span><em><span lang="FA">راز شیرازی</span></em><span><span lang="FA">» (</span></span><span lang="FA">1202- 1286 ق</span><span><span lang="FA">) از عارفان سلسلة ذهبیه است</span></span><span lang="FA">. او در تفسیر خود 1001 آیه از قرآن کریم را در شأن ائمه علیهم السلام و دشمنانشان دانسته، از این رو، آنها را در پرتو تعالیم عرفانی شرح کرده است. از ویژگی­های مهم این تفسیر قابل استفاده بودن آن برای عامه مردم است. رازشیرازی، برآن است که در این تفسیر از روش تفسیر و تأویل حضرات ائمه بهر برده و معرفت خویش را در این باب از ریاضت­های شاقه و سیر و</span><span lang="FA">سلوک و پیروی از اهل کشف و معرفت حاصل کرده است. از مهم‌ترین مفاهیم عرفانی که در شأن ائمه علیهم السلام مطرح گردیده می‌توان به انسان کامل و ولایت اشاره کرد که در جای جای این تفسیر مطرح شده‌اند. افزون بر این، تدقیقات راز شیرازی در این تفسیر نیز حائز اهمیت است. </span>