نقش شهر مجازی در حکمرانی خوب و توسعه پایدار گردشگری (مطالعه موردی منطقه 12 شهر تهران)

Abstract

امروزه شهر مجازی به عنوان راهکار بی بدیل حل معضلات شهری مورد توجه شهرسازان و مدیران شهری واقع شده است. نوشتار حاضر با این رویکرد که گردشگری در محدوده مطالعه دارای پتانسیل های فراوانی است و می تواند با تمرکز بر شاخصهای شهر مجازی مورد توجه ویژه قرار گیرد و این امر باعث رونق و توسعه محدوده مورد مطالعه قرار می گیرد انجام گرفته،که از مدل گراندد تئوری استفاده گردیده و روش گردآوری داده ها مصاحبه عمیق با 13 نفر از خبرگان و نمونه گیری به روش گلوله برفی انجام شده است . نتایج مصاحبه ها در قالب سه مقوله ضرورت ها ، موانع ، الزامات شهر مجازی دسته بندی شده و در پایان مکانیزم شهر مجازی ارائه شده است. نتایج حاکی از آن است که مجازی سازی گردشگری در منطقه 12 تهران به سبب تاثیر عوامل مختلف سیر مطلوبی طی ننموده است . بنابراین لازمه رسیدن به توسعه پایدار در زمینه گردشگری مجازی 1-نگاه ویژه و غیرآمرانه(برنامه ریزی از پایین به بالا) به مقوله مجازی سازی گردشگری منطقه 2-شهر مجازی و گردشگری در صورتی توسعه پایدار منطقه را بدنبال دارد که از محیط زیست منطقه و منابع زیستی محیطی و میراث فرهنگی آن حفاظت کند.