ارائه ی الگویی در تحلیل و پهنه بندی سطح آسیب پذیری مناطق شهری در خطر سیلاب مطالعه ی موردی: مناطق 10 و 22 شهر تهران

Abstract

آسیب پذیری ناشی از سیلاب متغیر و پیچیده است. شهری مانند تهران با تغییرات زیاد سطح اجتماعی - اقتصادی و کیفی زندگی<br />در نواحی مختلف و نیز تفاوت های ساختاری در بافت فیزیکی و کالبدی شهر، آسیب پذیری های جانی و خسارت مالی متفاوتی را در برابر<br />سیلاب های شهری می تواند تجربه کند. در این پژوهش، به منظور دست یابی به الگویی در تحلیل آسیب پذیری دو منطقه ی 10 و 22 ،<br />متغیرهای بلوک های با بافت فرسوده، تراکم جمعیت، کاربری اراضی و فاصله از پل به منزله ی عناصر فیزیکی در معرض خطر و متغیرهای<br />شیب و شبکه ی آبراهه به منزله ی متغیرهای تشدید کننده ی آسیب پذیری به کار گرفته شده اند. اولویت بندی و تعیین روابط بین این متغیرها<br />با برآورد آسیب پذیری از طریق روش تحلیل سلسله مراتبی انجام گرفت و بر اساس نظرات کارشناسی، وزن اهمیت معیارها و متغیرها برای<br />تهیه ی نقشه ی آسیب پذیری تعیین شد. وزن به دست آمده برای معیارها نشان می دهد که عامل تراکم جمعیت و تراکم شبکه ی آبراهه با<br />0/3825 و 0428 / 0 به ترتیب بیشترین و کمترین وز نهای معیار را در تهی هی نقشه ی آسیب پذیری دارند. میزان آسیب پذیری به دست آمده<br />از روش تحلیل سلسله مراتبی برای دو منطقه ی 10 و 22 ، به ترتیب دو عدد 8/ 7 و 6/ 2 را نشان می دهد. همچنین نتایج این تحقیق نشان<br />می دهد، نقشه ی میزان ریسک سیلاب در منطقه ی 10 دارای دامنه ی بالاتری نسبت به منطقه ی 22 است.