جایگاه ادبیات درمانی در ارتباطات زنانه

Abstract

بی تردید زن رکن اساسی خانواده است. اگر پزشک و روانشناس و جامعه شناس، برای بهبود وضعیت جامعه تلاش می کنند، یک معلم به ویژه اگر زن باشد کجا می تواند نقش آفرینی کند؟ سروده های حماسی ایلیاد هومر، حماسه­های ملی چین و ژاپن، گاتاهای زرتشت، مزامیر داود و قصاید سلیمان و وِداها و اوپانیشادهای هندی، کهن­ترین آثار مکتوب بشری هستند. رسالت این متون، از دیر باز گشودن روزنه­های شناخت به روی انسان و راهی مطمئن جهت برقراری ارتباط میان آنان بوده است. مارکوس لوکانوس، از شعرای روم قدیم ، در باره­ی شعر گفته است: ای نیروی مدهش و شگفت آور الهی...ای شعر! تنها تو می توانی همه را از چنگال مرگ نجات دهی! به خاطر همین نیروی شگفت است که در طول تاریخ ادبای بسیاری در رشته­های مختلف اعم از پزشکی و فیزیک و غیره خالق ادبیات شده­اند. امروزه منتقدان بسیاری معتقدند که ادبیات، تعادل روانی خواننده و جامعه را برقرار می سازد. سازمان جهانی یونسکو هر ساله برنامه­هایی با عنوان ادبیات درمانی، تدارک می بیند. با پیچیدگی­های زندگی انسان معاصر و توجه به جایگاه­های بالای مدیریتی زنان در جهان، می توان نسخه­ی درمانی قابل اطمینانی برای جامعه­ی بیمار جهانی نوشت. بایستی با برقراری ارتباط بیشتر میان زنان و اقشار مختلف جامعه، با ادبیات و با به کارگیری توان بالای ارتباطی زنان، جامعه را به سمت آرامش سوق داد. پیشگامی زنان در این فراخوانی، کم هزینه­ترین، ساده ترین و در دسترس ترین نسخه­ی درمان بیماری جامعه­ی جهانی است. اگر جامعه­ی جهانی بتواند به این مهم دست یابد، به آرامش و شکوفایی وامنیت انسان دست یافت.