گریه بر امام حسین در دایره بدعت و سنت

Abstract

چکیده گریستن در فراق عزیزان و بزرگان دین، یکی از سنت‌های ثابت در سیره پیامبر اسلام، اهل‌البیت: و صحابه است. گرچه عده‌ای ادعای بدعت بودن آن را دارند؛ ولی چنانکه از تعریف بدعت آشکار است، گریستن، نوآوری در دین نیست، بلکه این عمل وقتی در سیره پیامبروجود دارد دیگر جایی برای اشکال باقی نمی‌ماند. گریه پیامبر هنگام حضور بر سر مزار مادر گرامی‌شان حضرت آمنه بنت وهب نشان می‌دهد که گریه پس از سه روز جایز است بلکه هر زمان که به‌ یاد عزیزی افتادیم و یا بر سر مزارش حاضر شدیم، گریستن نیکو است؛ زیرا حداقل یادآور سرای آخرت برای خود است. گریه بر امام حسین  نیز به‌صورت خاص در منابع روایی از سیره پیامبر نقل شده است. می‌توان این برداشت را نمود که گریه بر امام حسین اقتدای به سنت و سیره صحیح پیامبر خدا است.