تاثیر سطح جدایش بالایی در تغییر هندسه ساختاری تاقدیس عمقی و سطحی سرگلان، لرستان، باختر ایران

Abstract

تاقدیس سرگلان با پتانسیل هیدروکربنی در جنوب‌باختر پهنه لرستان و باختر کمربند چین‌خورده-رانده زاگرس واقع شده است. در این مطالعه جهت تحلیل هندسی تاقدیس سرگلان از تفسیر نیمرخ‌های لرزه نگاری دوبعدی و ترسیم چهار نیمرخ ساختاری عمود بر محور تاقدیس استفاده شده است. تفسیر نیمرخ‌های ساختاری نشان دو سطح جدایش بالایی (سازند امیران) و میانی (سازند گرو) است. سطوح جدایشی و راندگی‌ها تاثیر زیادی بر هندسه و کینماتیک ساختارها داشته است، به طوریکه راندگی یال جنوب‌باختری تاقدیس شکل گرفته و شروع به پلکانی شدن می‌کند. جابجایی این راندگی، تاقدیس را به سمت بالا حمل می‌کند، پس تاقدیس سرگلان از نوع چین‌های جدایشی انتقالی است. ضخامت زیاد سطح جدایش بالایی باعث تشکیل چین‌خوردگی ناهماهنگ گردیده به طوریکه تاقدیس عمقی سرگلان نسبت به تاقدیس سطحی بیشتر از حدود 10 کیلومتر و در زیر ناودیس سطحی به سمت شمال‌باختر ادامه پیدا کرده است. اندازه‌گیری پارامترهای هندسی نشان می‌دهد که تاقدیس سرگلان یک چین نامتقارن، استوانه‌ای است و از نظر نسبت ابعادی پهناور و از نظر کندی چین نیمه‌گرد شده است. تفسیر نیمرخ‌های لرزه نگاری نشان می‌دهد که یک تاقدیس عمقی به موازات تاقدیس سرگلان در زیر سطح جدایش بالایی تشکیل شده و در این مطالعه به عنوان تاقدیس سرگلان جنوبی معرفی می‌گردد.