اثربخشی رواندرمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ابرازگری هیجانی و رفتارهای خود مراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو
(ندگان)پدیدآور
شاه بیک, سروشتقوی جورابچی, فاطمهروحانی, نیکومحمدی, مرجانامانی, امیدنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
مقدمه: امروزه با افزایش شهر نشینی و تغییر شیوه زندگی انسانها بیماری دیابت به یک بیماری شایع تبدیل شده که مشکلات بسیاری را بر روی زندگی مبتلایان برجای میگذارد. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی رواندرمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ابرازگری هیجانی و رفتارهای خود مراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام گردید. روشکار: پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی تحت نظر انجمن دیابت شهر تهران در سال 1397-1396 تشکیل داده و نمونه آن نیز در برگیرنده تعداد 36 نفر از این گروه بود که در دو گروه 18 نفره آزمایش و کنترل قرار داشتند. گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت مداخله با استفاده از رواندرمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفته و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. دادههای پژوهش در مراحل پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسشنامههای ابرازگری هیجانی (Emmons & king) و پرسشنامه رفتارهای خودمراقبتی(Tobert & Glasgow) گردآوری شده و به وسیله تحلیل واریانس چند متغیره (MANCOVA) و به کمک نرم افزار SPSS.V 23 تجزیه و تحلیل گردید. یافتهها: تحلیل دادهها نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین متغیرهای ابرازگری هیجانی و خودمراقبتی گروههای آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. به بیانی دیگر رواندرمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری باعث افزایش ابرازگری هیجانی و بهبود رفتارهای خودمراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو گردید (0/001>P).P). نتیجه گیری: با در نظر داشتن تأثیر رواندرمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ابرازگری هیجانی و رفتارهای خودمراقبتی توصیه میشود که رواندرمانگران، روانشناسان بالینی و متخصصان فعال در حوزه بهداشت روان از روش مذکور برای افزایش ابرازگری هیجانی و رفتارهای خودمراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو استفاده کنند.
کلید واژگان
رواندرمانیپذیرش و تعهد
ابرازگری هیجانی
خودمراقبتی
دیابت نوع دو
شماره نشریه
4تاریخ نشر
2019-02-201397-12-01
ناشر
دانشگاه علوم پزشکی مشهد. انجمن علمی آموزش بهداشت و ارتقای سلامت ایرانMashhad University of Medical Sciences. Iranian Association of Health Education and Health Promotion
سازمان پدید آورنده
دانشجوی دکترای تخصصی، گروه روانشناسی، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایرانکارشناس ارشد، گروه روانشناسی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کارشناس ارشد، گروه روانشناسی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران
کارشناس ارشد مشاوره و راهنمایی، گروه مشاوره و راهنمایی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.
دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی و سلامت، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران




