تأثیر سطح وجه نقد نگهداری‎شده بر رابطۀ بین بازدهی و سرمایۀ در گردش

Abstract

مدیریت اثربخش و کارای سرمایۀ در گردش، موضوع با اهمیتی برای بنگاه­هاست، به‎ویژه بنگاه­هایی که با محدودیت منابع مالی مواجه‎اند. از این ­رو پژوهش حاضر به بررسی رابطۀ بین سرمایۀ در گردش و سودآوری بنگاه­ها و اثر تعدیل‎کنندۀ سطح وجه نقد نگهداری‎شده­ بر این رابطه پرداخته است. در این پژوهش از داده­های 104 شرکت پذیرفته‎شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی سال­های 1383 تا 1392 استفاده شده است. به‎کمک رویکرد گشتاورهای تعمیم‎یافتۀ دومرحله­ای داده­ها تجزیه‎وتحلیل شده‎اند. یافته­های پژوهش نشان می‎دهد بین سرمایۀ در گردش و بازدهی شرکت­ها رابطۀ­ معناداری وجود دارد. این امر حاکی از توجه سرمایه­گذاران به میزان سرمایۀ در گردش شرکت­ها در هنگام اتخاذ تصمیم‎هایشان است. همچنین یافته­های پژوهش مؤید بی‎تأثیربودن وجه نقد بر رابطۀ­ بین سرمایۀ در گردش و بازدهی شرکت­های پذیرفته‎شده در بورس اوراق بهادار تهران و برقرارنبودن رابطۀ­ U شکل بین سرمایۀ در گردش و سودآوری آنهاست.