مزیت نسبی تولید و صادرات کشمش ایران

Abstract

هدف اصلی این تحقیق، بررسی مزیت نسبی ایران در تولید و صادرات کشمش است. آمار و اطلاعات جهت محاسبه مزیت نسبی صادرات به‌صورت سری زمانی در سالهای 1340-80 و برای محاسبه مزیت نسبی تولید به‌وسیله تحقیق پیمایشی از استان خراسان(شهرستانهای کاشمر،‌خلیل آباد، بردسکن) جمع‌آوری شده است. به‌این منظور از شاخصهای مزیت نسبی آشکار شده [1] ( RCA ) و مزیت نسبی آشکار شده متقارن [2] ( RSCA ) جهت محاسبه مزیت نسبی صادرات‌وبرای‌محاسبه‌مزیت نسبی تولید از ماتریس تحلیل سیاستی [3] ( PAM ) استفاده شده است. نتایج مطالعه نشان می‌دهد میانگین شاخص مزیت نسبی آشکار ش ده در دوره قبل از انقلاب و بعد از آن به ترتیب 31 و 39 است و اختلاف معنیداری بین آنها وجود دارد . همچنین ایران طی دوره موردمطالعه در صادرات کشمش مزیت داشته و جایگاه ‌ای ن محصول در بازار صادراتی ایران در دوره بعد از انقلاب مناسبتر بوده و درجه اطمینان برای ادامه حضور در بازار جهانی نیز در این دوره افزایش داشته است. افزون بر این ، نتایج وجود مزیت نسبی را در تولید کشمش در منطقه موردمطالعه نشان داده ‌است. همچنین دولت در زمینه نهاده‌ها ، به بهره‌برداران یارانه مستقیم و غیرمستقیم پرداخت کر ده ولی در کل ، سیاستهای دولت و شرایط بازار داخلی براساس شاخص حمایت مؤثر ، به ضرر تولیدکننده بوده است. علاوه بر این ، سودآوری خالص اجتماعی برای یک تن کشمش تولیدی بالغ بر 46 هزار تومان بوده است.