ارزیابی کارایی نسبی استانهای کشور در دستیابی به اهداف برنامه سوم توسعه کشور در بخش کشاورزی

Abstract

ارزیابی روند حرکت استانها در برنامه‌های توسعه و به طورکلی روند حرکت کشور در این راستا مسئله‌ای است که در طول سالهای اخیر همواره با کم توجهی مسؤلان، سیاستگذاران و حتی پژوهشگران مواجه بوده است. گواه این مدعا نبود منابع کافی جهت قضاوت روند حرکتی در برنامه سوم توسعه است در حالی که نزدیک به سه سال از اتمام این برنامه می‌گذرد. در این پژوهش برای اولین بار در کشور به ارزیابی روند حرکت استانها در طول سالهای برنامه سوم کشور پرداخته می­شود و بر این اساس استانهای کشور از نظر کارایی در دستیابی به اهداف خود در برنامه سوم توسعه، رتبه‌بندی می­گردند و الگوی بهینه برای استانهای ناکارا به منظور حرکت به سمت مرز کارایی مشخص می‌شود. بدین‌منظور بخش کشاورزی به عنوان بخشی تأثیرگذار و با داشتن اطلاعات قابل دسترس در بازه زمانی 1379 تا 1383 انتخاب گردید و این ارزیابی بر مبنای مدل ریاضی تحلیل پوششی داده‌ها صورت گرفت. نتایج حاکی از وجود تفاوت در کارایی استانها نسبت به یکدیگر در بهره گیری از نهاده‌ها به منظور تولید در بخش کشاورزی است؛ به خصوص استانهای هرمزگان، تهران، قم و گیلان در این رتبه‌بندی کارایی قابل توجهی داشته‌اند. طبقه‌بندی JEL : Q56, Q12, R15