پیامد کاربرد باکتریی های بردبار به نمک و زغال زیستی بر کارایی آنزیم های آنتی اکسیدانی در گیاه جو زیر تنش شوری

Abstract

<strong>برای بررسی پیامد کاربرد باکتریی­های بردبار به نمک، زغال زیستی و گچ بر پاسخ­های آنزیمی و ناآنزیمی جو در تنش شوری، آزمایشی با طرح کاملا تصادفی به­گونه فاکتوریل با سه تکرار در گل­خانه­ در سال 1395-96 انجام شد. تیمارهای پژوهش 1) جدایه­های باکتریای بردبار به نمک (بدون باکتری،T₀، باکتری</strong> <em>megaterium</em> <em>Bacillus</em> <strong>(T₅)، باکتری</strong> <em>licheniformis</em> <em>Bacillus</em> <strong>(T₁₇))، 2) بیوچار (0 و 5% وزنی/وزنی) و 3) آب‌شویی خاک (بدون آب‌شویی و آبشویی) و 4) کاربرد گچ (0و50 درصد نیاز گچی) بود. نتایج این پژوهش نشان داد که به­کارگیری باکتری و زغال زیستی مایه کاهش کارایی آنزیم­های آنتی­اکسیدانی در گیاه جو می­شود. این کاهش در تیمارهای آب‌شویی شده بیشتر بوده است. همچنین گیاهان مایه­زنی شده با هردو باکتری، دارای بیشترین غلظت پـرولین بودند که این اندازه در باکتریT17 (<em>Bacillus licheniformis</em>) وهمراه با زغال زیستی و گچ به گونه چشم­گیری بیشتر بوده است.</strong> <strong>بهره­گیری از بهساز زغال زیستی، گچ و مایه­زنی با جدایه‌ها مایه افزایش پایداری پرده یاخته­ای شده است که بیشترین افزایش در تیمارهای مایه­زنی شده با جدایه باکتری<em>T17 Bacillus licheniformi</em>درخاک آب‌شویی شده با 50% نیاز گچی دیده شد. روی­هم­رفته این پژوهش نشان داد که بهره­گیری از زغال زیستی، گچ و باکتری­های بردبار در برابر نمک، می­تواند ابزار کارایی در کاهش پیامد بد شوری بر گیاه شود.</strong>