عوامل اجتماعی مؤثر بر ارتقای مدیریت نوآوری در تعاونی‏های کشاورزی و روستایی استان تهران

Abstract

هدف این تحقیقِ توصیفی – همبستگی بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر ارتقای مدیریت نوآوری در تعاونی‏های کشاورزی و روستایی استان تهران است. 695 مدیر و عضو هیئت مدیرة تعاونی‎های کشاورزی و روستایی استان تهران جامعة آماری را تشکیل می‎دهند که بر اساس فرمول کوکران، 128 نفر به عنوان نمونه از طریق روش نمونه‌گیری با انتساب متناسب انتخاب شدند. روایی پرسش‏نامه با تأیید کارشناسان مربوط به دست آمد و پایایی آن نیز با انجام آزمون مقدماتی از طریق تکمیل 30 پرسش‏نامه و سپس محاسبة ضریب آلفای کرونباخ برای بخش‎های مختلف بین 87/0- 98/0 محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده‏ها از طریق نرم افزار SPSS16 صورت گرفت. بر پایة نتایج، به نظر اکثر پاسخگویان، تأثیر عوامل اجتماعی بر ارتقای مدیریت نوآوری در تعاونی‏های تولید کشاورزی و روستایی در حد متوسط بود. نتایج حاصل از رگرسیون چندگانة گام به گام نشان داد متغیرهای افزایش همکاری و تعاملات بین مدیران و اعضای تعاونی‏ها در زمینة نوآوری، باورها و اعتقادات اعضا نسبت به نوآوری در تعاونی‎ها و تعامل تعاونی‏های کشاورزی و روستایی با یکدیگر در زمینة تبادل تجربیات نوآورانه 2/55% از تغییرات ارتقای مدیریت نوآوری در تعاونی‏های کشاورزی و روستایی را تبیین کرده‏اند.