اثربخشی آموزش مهارت‌های والدگری بر میزان افسردگی، اضطراب و کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم

Abstract

<strong>مقدمه:</strong>وجود کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم با مجموعه‌ای از مشکلات برای خانواده‌ها و به خصوص والدین آن‌ها همراه است به طوری که مدیریت و کنار آمدن با این مشکلات نیازمند مداخلات صحیح می‌باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر آموزش مهارت‌های والدگری (فرزند پروری) بر میزان افسردگی، اضطراب و کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلابه اختلالات طیف اوتیسم بود.<br /> <strong>شیوه مطالعه:</strong> این مطالعه به صورت مداخله‌ای بر روی 24 نفر از والدین دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اجرا شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه‌های افسردگی بک، اضطراب بک و پرسشنامه کیفیت زندگی 26 آیتمی (WHOQOL-26) بود. ارزیابی به صورت تکمیل پرسشنامه‌ها قبل از مداخله و نیز در پایان مداخله انجام شد. مداخله به این صورت بود که 8 جلسه آموزش اصول فرزند پروری، هر هفته یک جلسه و هر جلسه به مدت 90 دقیقه برگزار شد. جلسات مداخله توسط محققین و با اقتباس از اصول Tripl-pو روش‌های تربیت کودک اتیسم طراحی گردید.<br /> <strong>یافته</strong><strong>‌</strong><strong>ها</strong><strong>:</strong>میانگین نمره افسردگی افراد مورد مطالعه قبل و بعد از مداخله آموزشی تفاوت معنی‌داری داشت (0.026=P). در خصوص اضطراب نیز نتایج آزمون تی زوجی، حاکی از این بود که گرچه نمره اضطراب بعد از مداخله کاهش یافت ولی میانگین نمره اضطراب بعد از مداخله تفاوت معنی‌داری نداشت (0.263=P) میانگین نمره کلی کیفیت زندگی در افراد مورد مطالعه قبل و بعد از مداخله آموزشی تفاوت معنی‌داری نداشت (P=0.456).<br /> <strong>نتیجه‌گیری: </strong>نتایج این مطالعه حاکی از نقش مثبت آموزش مهارت‌های فرزند پروری بر کاهش افسردگی والدین کودکان اوتیسمی می‌باشد.