حقوق مالکیت‌های فکری سازمان‌های پخش رادیویی و تلویزیونی

Abstract

<em>سازمان‌های پخش رادیویی و تلویزیونی یکی از وسیله­های انتشار آثار پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری در سطح گسترده میان افراد جامعه می­باشد. پیشرفت­های اخیر در زمینه‌ی پخش برنامه و انتشار سیگنال در فضا و اختراع ماهواره، صرف­نظر از امتیازهای موجود، پدیده­ای به نام سرقت سیگنال را به‌وجود آورده که باعث نقض حقوق این سازمان­ها شده است.</em> <em>حمایت از سازمان­های پخش نسبت به برنامه­هایی که پخش می­کنند در قوانین داخلی کشورها در قالب حقوق مولف، حقوق مرتبط، رقابت غیرمنصفانه و ... صورت می­گیرد. از جمله معاهده­هایی که در حمایت از سازمان­های پخش منعقد گردیده می­توان به معاهده­ی رم (1961) و معاهده­ی ماهواره­ها (1974) اشاره کرد که مطابق آن­ها حقوقی ازجمله حق پخش مجدد، تثبیت، تکثیر و اطلاع‌رسانی به عموم برای سازمان­ها به رسمیت شناخته شد.</em> <em>توسعه­ی فناوری در سال­های اخیر و هم‌چنین عدم شمول معاهده رم به پخش کابلی باعث شده تا حمایتی کامل و مناسب از سازمان­های پخش صورت نپذیرد و بخش مهمی از فعالیت­های این سازمان‌ها بدون حمایت باقی بماند. از این­رو از سال 1998 سازمان جهانی مالکیت فکری تهیه معاهده­ی جدیدی را در دستور جلسه خود قرار داد که نتیجه­ی آن تنظیم پیش نویسی درباره­ی حقوق سازمان­های پخش رادیویی و تلویزیونی است. این پیش­نویس تاکنون به دلیل اختلاف نظر و عدم‌توافق میان کشورهای پیشرفته و کشورهای در­حال توسعه به نتیجه­ی نهایی نرسیده و جلسات کمیته­ی تخصصی حقوق مولف و مرتبط در این خصوص ادامه دارد. مقاله‌ی حاضر وضعیت حقوقی سازمان­های پخش رادیویی و تلویزیونی را در سطح بین‌المللی و حقوق داخلی مورد بررسی و تحلیل قرار می­دهد.</em>