کارکرد تفسیری اقتباس‌های قرآنی خطبه‌های حضرت زهرا(س)

Abstract

برای غنا بخشیدن به یک کلام می‌توان از جملات و عبارات کلامی فراتر از آن استفاده نمود. به این عمل که یکی از محسنات علم بدیع به شمار می‌رود، اقتباس گفته می‌شود. از آنجا که <em>قرآن</em> در بُعد ادبی نیز صاحب اعجاز است، سخنوران و خطیبان در گفته‌های خود به فراخور حال، آیاتی را از <em>قرآن</em> اقتباس کرده‌اند. معصومان^(ع) از جمله حضرت زهرا^(س) نیز در خطبه‌ها، دعاها و سخنان خود به گونه‌ای شایسته و بجا از آیات <em>قرآن</em> اقتباس کرده‌اند. به این اقتباس‌های قرآنی، بیشتر از جنبة ادبی نگاه شده‌است و کارکرد دیگری برای آن ذکر نشده‌است. اما باید گفت این گونه اقتباس‌های قرآنی که در کلام معصومان^(ع) صورت گرفته، یکی از بهترین منابع، برای دست یافتن به تفسیر <em>قرآن</em> است. بیشترین کارکرد این اقتباس‌ها، در توسعة دامنة تفسیر نقلی است؛ چراکه در روش تفسیر روایی، روایاتی که در آن صریحاً به تفسیر <em>قرآن</em> پرداخته شده‌است، جمع‌آوری می‌شود، ولی اگر به اقتباس‌های قرآنی معصومان^(ع) توجه شود، می‌توان به تفسیرهای بیشتری از حضرات معصوم^(ع) دست‌یافت.