مسأله و مفهوم خودی در اخلاق اسلامی از منظر شهید مطهری

Abstract

اخلاق پژوهان که در حوزه‏ی بحث‏های اخلاقی، فلسفه اخلاق،<br /> رفتارشناسی انسان و ریشه‏های آن ژرف‏اندیشی نموده‏اند، از مقوله‏ای به عنوان<br /> «خود» با گونه‏هایی چون «خودشناسی»، «خودیابی»، «خود عزتمند» و یا «خود<br /> زیانی و خودفراموشی» سخن گفته‏اند. در میان این اخلاق پژوهان، باید از<br /> دانشوری یاد کرد که در حوزه اندیشه و معارف اسلامی، نگرشی همه سویه و<br /> فراگیر داشته و به اخلاق و مسأله خودی در آن، هماره، به عنوان بخش مهم و<br /> بنیادی از آموزه‏های دینی نگریسته و در پی آن بوده که ریشه‏های آنها را با<br /> شیوه‏های نوین و منطقی و کاربردی، استوار سازد. او کسی نیست جز علاقه<br /> شهید، مرتضی مطهری «رحمه‏ا... علیه». آن استاد فرزانه، مسأله خودی در<br /> اخلاق را پایه اخلاق دانسته و از آن با عنوان «اخلاق مکرمتی» یاد می‏کند. در<br /> این مقاله سعی نگارنده بر این است که مفهوم و گونه‏های خودی، مبارزه با خود<br /> و نمودارهای از خود بیگانگی را در عرصه اخلاق انسانی از دیدگاه شهید<br /> مطهری مورد بحث وبررسی قرار دهد.