رابطۀ فضیلت‌های اخلاقی و وضعیت آموزشی در دانش‌آموزان پایۀ نهم متوسطه

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهٔ فضیلت‌های اخلاقی و وضعیت آموزشی دانش‌آموزان در مقطع متوسطهٔ اول، پایهٔ نهم، در شهرستان خرم‌آباد انجام شده است. جامعهٔ آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان مقطع متوسطهٔ اول در شهرستان خرم‌آباد بودند که از میان آن‌ها براساس جدول مورگان 350 نفر، 175پسر و 175دختر، براساس روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌های رشد اخلاقی معنوی‌پور (2012) و رفتار اخلاقی سوانسون و هیل (1993) را تکمیل کردند. وضعیت آموزشی دانش‌آموزان هم براساس معدل نیم‌سال آموزشی آن‌ها سنجیده شد. سپس با استفاده از تحلیل آماری همبستگی رگرسیون، یافته‌ها نشان داد که بین فضیلت‌های اخلاقی و وضعیت آموزشی دانش‌آموزان، همبستگی مثبت وجود دارد؛ اما بین رشد اخلاقی و وضعیت آموزشی، همبستگی معنادار وجود ندارد. همچنین، وضعیت آموزشی، پیش‌بین خوبی برای رفتار اخلاقی دانش‌آموزان نبوده است. بنابراین، لازم است که به آموزش فضیلت‌های اخلاقی و رشد آن‌ها در نوجوانان توجه کرد تا پیامدهای آن در زمینهٔ پیشرفت آموزشی نمایان شود. نباید صرفاً به عامل تحصیل در رشد اخلاقی متکی بود؛ بلکه باید عوامل تأثیرگذار دیگر بر رشد اخلاقی را هم در کنار وضعیت آموزشی مطالعه کرد.