تأثیر آموزش معنویت درمانی بر سازگاری اجتماعی در دانشجویان

Abstract

هدف: با توجه به اهمیّت مداخلات معنوی در درمان مشکلات روان‌شناختی، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی آموزش معنویت‌درمانی بر سازگاری اجتماعی دانشجویان دختر انجام شد. روش: روش پژوهش، انجام آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون بود که با گروه کنترل و جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی دانشجویان دختر دانشکده فنی سما در کرمانشاه انجام شد. از میان آن‌ها نمونه‌ای به حجم120 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب‌شد و پس از تکمیل پرسشنامۀ سازگاری اجتماعی بل،50 نفر که کمترین میزان سازگاری را داشتند، به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای گروه آزمایش، 9 جلسۀ آموزش معنویت‌درمانی به‌صورت گروهی اجرا شد و بعد از مداخله، برای هر دو گروه، پس‌آزمون به عمل آمد. برای تحلیل داده‌ها از روش آماری کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که متغیر وابسته در گروه آزمایش، در مقایسه با گروه کنترل، ارتقای معناداری یافته ‌است. نتیجه‌گیری: از یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه‌گرفت که آموزش معنویت‌درمانی در افزایش سازگاری اجتماعی دانشجویان دختر مؤثر بوده ‌است.