از اخلاق توصیه‏ مدار تا اخلاق ولایی و اسوه‏ مدار

Abstract

در این مقاله روش‏های تربیت اخلاقی را با دو عنوان «روش توصیه‏مدار» و «روش<br /> اسوه‏مدار» از یکدیگر متمایز نموده‏ایم. چالش روش توصیه‏مدار و آموزش<br /> محور این است که کمتر می‏تواند از دانش آدمی به گرایش و از خودآگاه وی به<br /> ناخودآگاهش نقب بزند.<br /> مدعای این مقال این است که اخلاق اسوه‏مدار، با سازوکاری که خواهد آمد،<br /> می‏تواند همزمان دانش و گرایش آدمی، اندیشه و انگیزه‏ی او، و خود آگاه و<br /> ناخودآگاهش را مخاطب خویش نماید و آنها را در قبضه‏ی مدیریت و بیعت خویش<br /> درآورد. برای اثبات و تبیین این مدعا، عناصر و دستاوردهایی از فلسفه، عرفان و<br /> روان‏شناسی فراخوان شده‏اند تا نگارنده را مدد رسانند و رسانده‏اند. در پایانه‏های<br /> نوشتار نیز محصول و مدعای مقاله با سنجه‏ی قرآن و حدیث بازخوانی و ارزیابی<br /> شده است و ـ به عقیده‏ی نگارنده ـ از آنجا نیز مهر تصویب و تأکید گرفته است.<br /> در پایان، آسیب‏شناسی این روش اخلاقی را نیز ـ اگر چه به اشاره و اجمال ـ در<br /> مطمح نظر آورده‏ایم.