جنبه های تنبیهی مسؤلیت ناشی از غصب

Abstract

رفتارهای انسانی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند. رفتارهایی که بر پایه و نگرش درست و صحیح صورت می‌گیرد و موجب رشد فردی و جمعی انسان می‌شود و رفتارهایی که بر پایه بینش و نگرش ناسالم و باطل انجام می‌شود و سد راه رشد و بالندگی فردی و جمعی بشر می‏گردد. هر گونه رفتاری که بیرون از دایره عقلانیت و شریعت باشد، به عنوان رفتار نا هنجار شناخته میشود و قوانین، آن را به اشکال مختلف تقبیح می‏کنند و مجازات خاص تنبیهی و بازدارنده برای آن تعیین می‏نمایند. غصب نیز به عنوان یک رفتار ضد هنجار موجب می‌شود تا امنیت اقتصادی از جامعه‏ سلب شده و به تبعیت از آن، امنیت روحی و روانی نیز تباه گردد. از این رو به شدت با این رفتار مبارزه می‌شود و برای آن مجازات‏ها و احکام تنبیهی وضع می‏گردد. در فقه نیز، این سخت گیری در برخورد با غاصب، از احکام و روایاتی به دست می‏آید. از جمله، می‏توان به‏ قاعده‌ی فقهی «اَلغاصِبُ یُوخَذُ بِاَشَّق الاَحوال» اشاره داشت. مطابق این قاعده باید با غاصب به سخت ترین شیوه‌ها برخورد نمود. لذا، در این مقاله، هدف آن است، مفهوم تنبیهی بودن، اهداف قانون‏گذار از وضع مقررات تنبیهی در باب غصب و جنبه های تنبیهی مسؤلیت ناشی از غصب مورد بررسی قرار گیرد.