انقلاب اسلامی و گسترش صلح مثبت

Abstract

تا پیش از انقلاب اسلامی نظریه‌های انقلاب برای سرنگونی نظام حکومتی بیشتر بر روش‌های خشونت‌آمیز تأکید داشتند، درحالی‏ که انقلاب اسلامی، انقلابی متکی بر وحدت و حضور ملت می‌باشد. انقلاب اسلامی ایران به عنوان انقلابی تمدن‌ساز، ضمن شناساندن حوزه معرفتی اسلام به جهانیان و معرفی منطق فکری خود که مبتنی بر خردباوری است، توانسته است با ویژگی‌هایی چون استعمارستیزی، حمایت از مظلومین و خوداتکایی، نقش‌ها و رسالت‌هایی را در قبال صلح جهانی برای خود طراحی کند. این انقلاب، علاوه بر ارائه فرا روایت و فراگفتمان مبتنی بر آرمان‌های عدالت و استقلال و آزادی که ریشه در رویکرد هستی شناسانه نظام فکری و اعتقادی اسلامی دارند، صلح مثبت را که به معنی استقرار نظام اجتماعی- انسانی که در بر دارنده سه مشخصه اصلی فقدان اعمال زور، آزادی فردی و برابری اجتماعی می‌باشد، در ایران مستقر ساخت. در این راستا این سوال مطرح می‌شود که انقلاب اسلامی چگونه به گسترش صلح مثبت منجر می‌شود؟ فرضیه مقاله این است که انقلاب اسلامی به دلیل ویژگی‌های ذاتی خود که در مقاله به تفصیل درباره آنها صحبت شده، به گسترش صلح مثبت منتج می‌گردد. به همین دلیل، با بررسی مفهوم صلح مثبت و ویژگی‌های اصلی انقلاب اسلامی سعی شده است تا درستی فرضیه نشان داده شود.