برخی از خصوصیات زیستی تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus Borodin, 1897) در سواحل جنوبی دریای خزر(آبهای مازندران)

Abstract

این پژوهش در راستای یک طرح تحقیقاتی در سواحل جنوبی دریای خزر از سال 91-1388 انجام شد. نمونه برداری از ماهیان در راستای طرح کنوانسیون بین المللی حفاظت از گونه های در معرض خطر در جهت تکثیر مصنوعی صورت گرفت که مولدین این ماهیان بعد از صید بوسیله صیادان اداری مستقر در صیدگاهها به کارگاه شهید رجایی سمسکنده ساری انتقال یافتند. در مجموع تعداد 273 عدد ماهی مورد مطالعه قرار گرفت. در کل، 6773 کیلوگرم گوشت و 75/723 کیلوگرم خاویار بدست آمد. بیشترین فراوانی ماهی در سال 1389 با 4/56 درصد و کمترین آن در سال 1388 با 2/13 درصد بود. نتایج نشان داد که حداقل و حداکثر طول فورک بترتیب 63 و 224 با میانگین (انحراف معیار±) 4/19 ±2/151 سانتی متر و حداقل و حداکثر وزن بترتیب 3 و 132 با میانگین (انحراف معیار±) 6/10 ± 8/24 کیلوگرم بود. نسبت جنسی نر به ماده 1 به 9/1 ، و ماده های رسیده در مرحله IV رسیدگی جنسی بودند. از مجموع 75/723 کیلوگرم خاویار استحصال شده از تاسماهی ایرانی 41% آن دان 1 ، 46% دان 2 ، 2/9% دان 3 و 7/3% از نوع خاویار فشره بودند. آنالیز آماری چند متغیره نشان داد که بیشترین همگونگی در فروردین-اردیبهشت (86%) می تواند بدلیل نزدیک شدن به فصل تولیدمثلی (Spawning season)، آبان-آذر (3/98%) بدلیل ورود به دوره فعال تغذیه ای (Feeding period) و بهمن-اسفند (6/79%) بدلیل دوره زمستان گذرانی (Wintering) باشد.