بررسی اثر استرادیول و هورمون رشد بر میانگین غلظت پلاسمایی گرلین در میش-های بالغ با تغذیه‌ محدود شده

Abstract

گرلین هورمونی اشتهازا است که به طور عمده از معده انسان ترشح می‌شود. استرادیول اثر منفی بر میزان گرلین دارد. هدف از این تحقیق بررسی اثر استرادیول و استرادیول بهمراه هورمون رشد بر میانگین غلظت گرلین در گوسفندان تحت تغذیه‌ی محدود شده می‌باشد. ده رأس گوسفند به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و طی یک هفته تحت جیره‌های غذایی نرمال و محدود شده قرار گرفتند. دو گروه استرادیول (mg/kg ۲)( T.D)، استرادیول(mg/kg ۲) ( T.D) بهمراه هورمون رشد(0.1mg/kg)(I.V) را در روزهای ٧ و ٨ دریافت نمودند. میانگین غلظت گرلین بوسیله‌ی رادیوایمنواسی اندازه‌گیری شد. در گروه محدود شده میانگین غلظت گرلین در روز هفتم نسبت به روز اول افزایش نشان داد که از نظر آماری معنی‌دار بود(p≤0.05)، اما در گروه نرمال افزایش معنی‌دار مشاهده نشد. استرادیول منجر به کاهش معنی‌داری(p≤0.05) در هر دو گروه شد. تزریق همزمان استرادیول و رشد افزایش معنی‌داری(p≤0.05) در دو گروه نشان داد. در نتیجه می‌توان گفت محدودیت غذایی باعث افزایش میزان گرلین می‌شود. استرادیول اثر منفی بر ترشح گرلین دارد. هورمون رشد اثر افزایشی بر ترشح گرلین دارد و این اثر افزایشی قوی‌تر از اثر کاهشی استرادیول بر میزان گرلین می‌باشد. شایان ذکر است که تأثیر همزمان این دو هورمون تا کنون در گوسفند بررسی نشده است.