برآورد تاثیر همخونی و افزایش همخونی فردی بر صفات رشد گوسفند مغانی

Abstract

<strong>زمینه مطالعاتی:</strong> آمیزش افراد خویشاوند در جمعیت­های بسته، کوچک و تحت انتخاب باعث بروز همخونی می­گردد. <strong>هدف:</strong> هدف از تحقیق حاضر بررسی روند همخونی و برآورد پسروی ناشی از آن در صفات وزن تولد، 3 ماهگی، 6 ماهگی، 9 ماهگی و یک­سالگی در گوسفندان نژاد مغانی بود. <strong>روش</strong><strong>­</strong><strong>کار: </strong>ضریب همخونی دام­ها با استفاده از اطلاعات شجره­ای جمع آوری شده در مرکز اصلاح نژاد گوسفند مغانی برآورد گردید. سپس میزان افزایش همخونی فردی دام­ها با استفاده از رابطه بین ضریب همخونی فرد و ضریب همخونی در نسل t برآورد گردید. از دو مدل که در یکی از آن­ها ضریب همخونی و در دیگری افزایش همخونی فردی به عنوان متغیر کمکی در مدل منظور گردیده بود، جهت برآورد پسروی ناشی از همخونی استفاده گردید. <strong>نتایج: </strong> میزان افزایش سالانه همخونی 03/0 درصد در سال برآورد گردید. میانگین وزن تولد و وزن 3 ماهگی دام­های با همخونی بزرگتر از صفر و کمتر از ده درصد به طور معنی­داری نسبت به دام­های غیر همخون کمتر بود (05/0P<). با این وجود میانگین این صفات در دام­های با همخونی بالای 10 درصد بیشتر از دیگر گروهها بوده و نسبت به حیوانات غیر همخون تفاوت معنی­داری نداشت. ضریب تابعیت صفات وزن تولد، 3 ماهگی، 6 ماهگی، 9 ماهگی و یک­سالگی از همخونی به ترتیب 6، 23-، 51-، 17- و 119- گرم و از افزایش همخونی فردی به ترتیب 22، 44-، 185- ، 111- و 326– گرم و غیر­معنی­دار بود. پس از تبدیل مقادیر افزایش همخونی فردی به معادل ضریب همخونی دامها، ضریب تابعیت صفات مورد بررسی از معادل ضریب همخونی به ترتیب 6، 13-، 55-، 33- و 96- گرم برآورد گردید. <strong>نتیجه گیری نهایی: </strong>بر اساس نتایج این تحقیق آمیزش بین دام­های خویشاوند باعث بوجود آمدن دام­های همخون در گله شده بطوریکه بالغ بر 75 درصد گله دارای همخونی غیر صفر می­باشد. از این رو بکارگیری روشهایی جهت کنترل افزایش همخونی در گله توصیه می­گردد. در این تحقیق پاسخ پسروی ناشی از همخونی در صفات مختلف نسبت به بکارگیری افزایش همخونی فردی در مدل روند یکسانی نداشت.