جداسازی و کشت سلول‌های اسپرماتوگونی گاو و بررسی اثر فاکتور رشد اپیدرمال بر تعداد سلول‌ها، اندازه کلونی‌ها و میزان زنده‌مانی اسپرماتوگونی

Abstract

<strong>زمینه مطالعاتی:</strong> فاکتور رشد اپیدرمال می­تواند باعث افزایش تعداد سلول­ها، اندازه کلونی‌ها و میزان زنده‌مانی سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی گردد. <strong>هدف:</strong> این آزمایش به منظور بررسی اثر فاکتور رشد اپیدرمال بر تعداد سلول­ها، اندازه کلونی‌ها و میزان زنده‌مانی اسپرماتوگونی انجام گرفت. <strong>روش­کار:</strong> در این مطالعه سلول‌های اپیتلیوم لوله‌های منی‌ساز از بیضه گوساله با استفاده از مراحل هضم آنزیمی و DSA لکتین جداسازی شدند. ماهیت سلول‌ها علاوه بر ریخت‌شناسی و فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز، از طریق نشانگرهای اختصاصی Oct-4 و ویمنتین در سلول‌های کلونی و سرتولی تأیید شدند. برای تعیین شرایط مناسب کشت و غنی‌سازی سلول‌ها، تعلیق سلولی حاوی سلول‌های بنیادی به صورت هم کشت با سلول سرتولی و افزودن غلظت‌های متفاوت از فاکتور رشد EGF کشت داده شد. در طول 2 هفته دوره کشت، میزان کلونیزاسیون، با میکروسکوپ نوری اندازه گیری شد. در آخرین مرحله، این سلولها در محیط In vitro منجمد-ذوب شدند تا درجه خلوص و قدرت زیست سلول‌های بنیادی ارزیابی شود. <strong>نتایج:</strong> در بررسی سطح به صورت کلی، در تیمار با غلظت 50 نانوگرم EGF افزایش سطح تغییر معنی‌دار بود (05/0P <)، در بررسی کلونی‌های با قطر بزرگتر از 114/0 میلی‌متر (± SE)، افزایش قطر کلونی‌ها در غلظت 50 نانوگرم معنی‌دار بود (05/0P <)، اما در اندازه کلونی‌ها در شمارش روز آخر تغییر معنی‌داری در هیچ کدام از گروه های آزمایشی دیده نشد (05/0 P ≥). <strong>نتیجه‌گیری نهایی:</strong> مطالعه حاضر نشان می‌دهد که می‌توان سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی را با درجه خلوص بالا از بیضه گوساله جدا کرد و همچنین از رابطه متقابل بین سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی و سلول‌های سرتولی و بعضی فاکتورهای رشد برای شروع، حفظ فرایند اسپرم‌زایی و غنی‌سازی سلول‌های بنیادی در طی کشت و افزایش درجه خلوص و قدرت زیست آنها در طی انجماد استفاده کرد. درتجزیه و تحلیل آماری از آزمون ANOVA استفاده شد و P <0.05، به عنوان سطح معنی‌دار در نظر گرفته شد.