بررسی سرولوژیک لپتوسپیروز درگاومیش‌های ارومیه

Abstract

<strong>زمینه مطالعاتی:</strong> لپتوسپیروز یکی از بیماری­های مشترک و قابل انتقال از دام­ به انسان بوده که با علایم بالینی تب، زردی، سقط و ادرار خونی شناخته می­شود. بیماری در مناطق شمالی و جنوب غربی ایران بواسطه وجود گاومیش­های آذربایجان و خوزستان شیوع بیشتری دارد. <strong>هدف</strong><strong>:</strong> 1- تعیین درصد سرمی ابتلاء گاومیش­های ارومیه به لپتوسپیراها، 2- تعیین ارتباط جنس و سن در ابتلا به لپتوسپیروز، 3- تعیین عیار سرمی و آنتی­ژن­های غالب لپتوسپیرا در گاومیش­های ارومیه. <strong>روش</strong><strong>کار</strong><strong>:</strong> تعداد 130 نمونه خون در سال 1390جمع­آوری و با آزمایش استاندارد آگلوتیناسیون میکروسکپی و با استفاده از پنج سروتیپ زنده لپتوسپیرا پومونا، گریپوتیفوزا، هارجو، کانیکولا، ایکترهموراژیه و بالوم بررسی گردید. <strong>نتایج</strong>: تعداد 4/25% گاومیش­ها (9/26% نرها و 8/23% ماده­ها) به یکی از آنتی­ژن­های لپتوسپیرا با عیار حداقل 1:100 مثبت نشان دادند. سروتیپ پومونا بیشترین (2/16%) و ایکتروهموراژیه کمترین (52/1%) واکنش را داشتند. شایع­ترین عیار سرمی 1:100 با 20% (26 نمونه) و بالاترین عیار سرمی 1:200 با 10% (13 نمونه) بودند. فراوانی نمونه­های مثبت در گروه سنی زیر 5/1 سال کمترین (5/1%) و 3 تا 4 سال بیشترین میزان (16%) را نشان ­دادند. نتایج نشان می­دهد که از نظر شیوع سرولوژیک بیماری، اختلاف معنی­داری بین دو جنس ماده و نر وجود ندارد. <strong>نتیجه­گیری</strong><strong>نهایی</strong><strong>:</strong> لپتوسپیروز در بین جمعیت گاومیش­های ارومیه یک بیماری مطرح و قابل توجه است و از آنجایی­که این دام اغلب در شرایط مرطوب و باتلاقی نگهداری می­شود احتمال انتقال بیماری به دام­های اهلی و انسان زیاد است. لذا با توجه به عدم واکسیناسیون دام­ها در منطقه لازم است توصیه­های بهداشتی در خصوص جایگاه دام، زهکشی باتلاق­ها، مبارزه با جوندگان و اقدامات مراقبتی توسط دامداران و مسئولین دامپزشکی بیشتر مورد توجه قرار گیرد.