مروری بر تغذیه و پرورش تاس‌ماهی ایرانی (Acipenser persicus Borodin, 1897)

Abstract

تاس­ماهی ایرانی (<em>Acipenser persicus</em>)از نظر مورفولوژیکی تقریبا شبیه تاسماهی روسی <br /> (<em>Acipensergueldenstaedtii</em>)می­باشد. بدن تاسماهی ایرانی، کشیده و باریک است. تاس ماهی ایرانی بعد از مرحله سازگاری به غذای دستی و با تهیه جیره غذایی مناسب (با توجه به اندازه دهان و نیازمندی­های تغذیه­ای)، به شرایط پرورش سازگار شده و می­تواند از رشد مناسبی برخوردار گردد. همچنین به خوبی می­تواند با شرایط محیط محصور سازگار شده و رشد نماید. این امکان وجود دارد که با افزایش انرژی در سطوح مشخص، پروتئین جیره را تا حد امکان (حداکثر تا سطح 40 درصد) کاهش یابد. تولید جیره­ای نیمه خالص (حاوی 40 درصد پروتئین خام، 20 تا 26 درصد چربی خام با نسبت پروتئین به انرژی22 میلی­گرم پروتئین بر 238/0 کیلوکالری) از منابع اولیه غذایی با کیفیت مناسب جهت دستیابی به حداکثر رشد جهت پرورش تاس­ماهی ایرانی در مراحل انگشت­قد و رشد ضروری است. با هدف کاهش میزان چربی خام مورد استفاده در جیره، می­توان در مراحل انگشت­قد و رشد در مجموع پروتئین خام، چربی خام و انرژی خام جیره غذایی این گونه را به ترتیب 45 درصد، 15 درصد و 5500 کیلوکالری به ازای هر کیلوگرم غذا در نظر گرفت. دمای آب برای رشد مطلوب تاس­ماهی ایرانی 25-19 درجه سانتی­گراد می­باشد. در مجموع این گونه در صورت تغذیه مناسب و نگهداری در شرایط مطلوب، گونه مناسبی برای پرورش می­باشد.