اثر افزودن سطوح مختلف سولفات، کیلات و نانو روی به جیره بر عملکرد، ذخیره روی در بافت‌ها و کیفیت گوشت بلدرچین ژاپنی

Abstract

به منظور بررسی آثار افزودن سطوح مختلف سولفات، کیلات و نانو روی به جیره بر عملکرد، ذخیره روی در بافت‌ها و کیفت گوشت بلدرچین ژاپنی، آزمایشی با تعداد 400 قطعه بلدرچین جنس نر در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار آزمایشی و چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه حاوی 25/41 میلی­گرم بر کیلوگرم روی و فاقد مکمل روی (شاهد)، جیره پایه مکمل شده با سولفات روی در سه سطح 15، 25 و 35 میلی‌گرم در کیلوگرم، جیره پایه مکمل شده با کیلات روی در سه سطح 15، 25 و 35 میلی‌گرم در کیلوگرم و جیره پایه مکمل شده با نانو روی در سه سطح 15، 25 و 35 میلی‌گرم در کیلوگرم بودند. پرندگان تغذیه شده با جیره پایه + 25 میلی‌گرم در کیلوگرم کیلات روی دارای مصرف خوراک کمتر، افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل خوراک بهتری نسبت به گروه شاهد بودند (05/0>P). در مقایسه با گروه شاهد، پرندگانی که با جیره پایه + 35 میلی‌گرم در کیلوگرم نانو روی در جیره تغذیه شدند ذخیره روی بیشتری در سرم، کبد، گوشت سینه و استخوان درشت‌نی داشتند (05/0>P). گوشت پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی سطوح مختلف سولفات، کیلات و نانو روی دارای مالون‌دی‌آلدهید و افت خونابه کمتری نسبت به شاهد بود (05/0>P). با توجه به نتایج پژوهش حاضر، مکمل کردن جیره بر پایه دانه ذرت و کنجاله سویا در جوجه بلدرچین­های ژاپنی با 25 میلی‌گرم در کیلوگرم کیلات روی موجب بهبود سرعت رشد و ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با پرندگان گروه شاهد شد.