بررسی کارآیی فنی گله های گوسفند مغانی استان اردبیل: کاربرد روش تحلیل پوششی داده ها

Abstract

به دلیل وجود محدودیت منابع، ارتقاء کارآیی پرورش گوسفند در ایران از اهمیت زیادی برخوردار است. در مطالعه حاضر کارآیی فنی گله­های گوسفند مغانی با روش تحلیل پوششی داده­ها و در دو حالت ثابت یا متغیر گرفتن بازدهی نسبت به مقیاس مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات سال 1395 نهاده­ها شامل کنسانتره، علوفه و نیروی انسانی و ستاده­ها شامل گوشت، شیر، پشم و کود از 214 گله گوسفند مغانی به روش مصاحبه حضوری و تکمیل پرسشنامه جمع­آوری شد. تحلیل داده‏ها با استفاده از نرم­افزار Deap 2.1انجام شد. میانگین کارآیی فنی با فرض بازده ثابت و متغیر نسبت به مقیاس به ترتیب 971/0 و 978/0 بود که نشان­دهنده کارآیی بالا در گله­های مورد مطالعه بود. با فرض بازده ثابت نسبت به مقیاس و بازده متغیر نسبت به مقیاس به ترتیب 14 و 25 گله از کارآیی فنی برخوردار بوده و می­توانند به عنوان گله مرجع برای گله­های ناکارا معرفی شوند. نتایج نشان داد که در شرایط متغیر بودن بازدهی نسبت به مقیاس، کاهش در اندازه گله، نیروی کار، علوفه، کنسانتره، علوفه مرتع و هزینه­های بهداشتی به ترتیب به میزان 99/2، 99/2، 63/2، 79/2، 73/2 و 41/6 درصد، منجر به کارا شدن گله های ناکارا با حفظ سطح تولید می­شود. برآوردهای بازده نسبت به مقیاس نشان می­دهند، عمده گله­های گوسفند مغانی دارای بازدهی افزایشی نسبت به مقیاس بوده و می­توانند با صرفه­های ناشی از مقیاس و کاهش هزینه هر واحد ستاده از افزایش درآمد و سود برخوردار شوند.