اثر سبوس برنج خام و اتوکلاو شده بر عملکرد تولیدی، عملکرد اقتصادی و شاخص تولید جوجه های گوشتی

Abstract

در تحقیق حاضر اثر سبوس برنج خام و اتوکلاو شده بر عملکرد، عملکرد اقتصادی و شاخص کارایی تولید اروپایی در جوجه‏های گوشتی با استفاده از 420 قطعه جوجه یکروزه گوشتی سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار و 3 تکرار بررسی شد. جیره ذرت-سویا به عنوان تیمار شاهد و جیره‏های حاوی 6، 12 و 18 درصد سبوس برنج خام و عمل‏آوری شده به­وسیله اتوکلاو طی 14 تا 42 روزگی در اختیار جوجه­ها قرار داده شد. با افزایش سطح سبوس برنج به میزان 18 درصد در جیره، در مقایسه با تیمار شاهد میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن کاهش (به­ترتیب 4152 در مقابل 4399 گرم و 1887 در مقابل 2272 گرم) و ضریب تبدیل خوراک و ضریب تبدیل پروتئین افزایش یافت (به­ترتیب 19/2 در مقابل 93/1 و 41/0 در مقابل 36/0) (05/0>P). استفاده از 18 درصد سبوس برنج منجر به کاهش معنی‏دار (05/0>P) هزینه خوراک مصرفی نسبت به تیمار شاهد شد (23243 در مقابل 27829 ریال). استفاده از سبوس برنج منجر به کاهش معنی‏دار (05/0>P) شاخص کارآیی تولید شد، بطوری­که کمترین شاخص مربوط به گروه دریافت کننده 18 درصد سبوس (224) و بیشترین آن مربوط به تیمار شاهد (277) بود. از نظر بهبود عملکرد جوجه‏های گوشتی، فرآوری سبوس برنج مزیتی نسبت به استفاده از سبوس خام نداشت (05/0>P). بطورکلی مقایسه نتایج مربوط به سطوح مختلف سبوس نشان داد از نظر کارآیی اقتصادی، استفاده از میزان 6 درصد سبوس برنج در جیره جوجه های گوشتی قابل توصیه می‏باشد.