اثر بتاکاروتن بر ریشه‌دهی و برخی از شاخص‌های فیزیولوژیک گیاه گوجه‌فرنگی (Lycopersicon esculentum Mill.) تحت تنش شوری در شرایط کشت درون شیشه‌ای

Abstract

امروزه مهم‌ترین مشکل در مناطق خشک و نیمه خشک، شوری خاک است که منجر به کاهش رشد گیاهان می‌شود. بتاکاروتن یک آنتی‌اکسیدان غیر آنزیمی است که قادر به سرکوب گونه‌های منفرد اکسیژن است. در این مطالعه، گیاهان گوجه‌فرنگی (<em>Lycopersicon esculentum </em>Mill<em>.</em>) در غلظ‌­های صفر، 60 و120 میلی‌مولار نمک (NaCl) تحت تیمار صفر، 6 و 16 میلی‌گرم در لیتر بتاکاروتن به عنوان یک آنتی‌اکسیدان غیر آنزیمی در شرایط کشت در شیشه در محیط کشت MS رشد داده شدند. پس از گذشت سه هفته از اعمال تیمارها وزن تر، وزن خشک و غلظت سدیم و پتاسیم ریشه و اندام هوایی، طول و تعداد ریشه و غلظت پرولین اندام هوایی گیاه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در غلظت بالای NaCl (120 میلی‌مولار) افزودن 6 میلی‌گرم در لیتر بتاکاروتن به محیط کشت منجر به افزایش معنی‌دار وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه می‌شود. با افزودن بتاکاروتن در هر دو غلظت نمک، طول و تعداد ریشه‌ها افزایش یافت. هم­چنین بتاکاروتن تأثیر معنی‌داری بر غلظت پرولین و نسبت پتاسیم به سدیم گیاه داشت. بنابراین، می‌توان گفت بتاکاروتن قابلیت افزایش تحمل به شوری گیاه گوجه فرنگی را با افزایش ریشه‌دهی خواهد داشت.