باکتریهای بیماریزای مشترک و قابل انتقال میان آبزیان و انسان

Abstract

با افزایش تولید و مصرف محصولات آبزی پروری، احتمال ایجاد عفونت‌ها و بیماری‌های قابل انتقال میان انسان و دام نیز افزایش می‌یابد. برخی از عوامل بیماریزای بدست آمده از ماهی، صدف و سایر آبزیان که از طریق زخم‌های باز قابلیت انتقال میان انسان و دام را دارند عبارتند از:<em>Aeromonas hydrophila </em><em>،</em><em>Edwardsiella tarda </em><em>،</em><em>Mycobacterium marinum</em><em>،</em><em>Streptococcus iniae </em><em>، </em><em> Vibrio vulnificus</em><em>،</em><em> Yersinia rukeri</em><em>،</em><em>Vibrio damsela</em>و تعدادی دیگر ازعوامل بیماریزا. اینگونه عوامل بیماریزا همه بومی محیط زیست آبزیان بوده و پس از ورود به بدن باعث ایجاد بیماری می‌شوند. این باکتری‌های فرصت طلب، انسان را آلوده می‌نمایند و بیماری‌های ناشی از آنها بطور انفرادی و یا در افراد مبتلا به نقص ایمنی توسعه می‌یابند. اغلب این عفونت‌ها در ماهی باعث بیماری نمی‌شوند اما می‌توانند در انسان بیماری های مهمی را ایجاد نمایند. شیوع این عوامل بیماریزا اغلب به عوامل مدیریتی مانند عدم رعایت نکات بهداشتی، کیفیت و کمیت بد مواد غذایی موجود در آب و تراکم بالای انبارهای نگهداری مواد غذائی مربوط می‌شود که می‌تواند بارهای میکروبی را در سطح خارجی و محیط زندگی ماهی افزایش دهد. ماهی‌های آلوده این توانایی را دارند که عفونت را به انسان منتقل کنند. این بررسی، گزارشی از بیماریهای زئونوز میان انسان و آبزیان در سرتاسر جهان بوده و راههای انتقال آنها را به انسان نشان میدهد.