بررسی تحمل به خشکی در ژنوتیپ‌های کنجد در مراحل مختلف رشدی

Abstract

عامل اصلی کاهش عملکرد در محصولات کشاورزی، تنش خشکی است. این پژوهش در دو مرحله (مزرعه و گلخانه) به منظور بررسی تحمل به خشکی در ژنوتیپ­های مختلف کنجد انجام شد. در مزرعه، آزمایش به صورت کرت­های یک­بارخرد شده بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. به طوری­که سه سطح مختلف آبیاری به عنوان عامل اصلی و ژنوتیپ­های گرگان، شیراز، مرکزی، بیرجند، ارزوئیه، سیرجان، اردستان و صفی آباد به عنوان عامل فرعی انتخاب شدند. تیمارهای مختلف آبیاری باعث اختلاف معنی­داری بر همه صفات مورد مطالعه، به جز تعداد کپسول در بوته شد. ارزوئیه و گرگان به ترتیب با عملکرد 15/1 و 24/0 (تن درهکتار) بهترین و کمترین عملکرد دانه را نشان دادند. تحمل به تنش خشکی در مرحله گیاهچه­ای، با سه سطح تنش خشکی (بر اساس 100، 80 و 60 درصد ظرفیت زراعی مزرعه) مورد بررسی قرار گرفت. تعداد برگ، طول ساقه و ریشه، وزن خشک ساقه و ریشه ، وزن تر ساقه و ریشه، وزن خشک و وزن تر کل گیاهچه اندازه­گیری گردید. بیشترین و کمترین وزن خشک گیاهچه به ترتیب متعلق به رقم ارزوئیه و گرگان با 015/0 و002/0گرم بود.