آموزش همزمان و ترکیبی دروس پایه معماری، عامل موثر بر ارتقاء انگیزش تحصیلی دانشجویان، مورد مطالعاتی: محتوای درس هندسه کاربردی

Abstract

با توجه به آموزش متفرقه و پراکنده دروس پیش‌نیاز طراحی در رشته معماری و عدم هماهنگی اساتید با یکدیگر و انتخاب سلیقه‌ای نوع تمرین‌های دروس پیش نیاز طراحی، شاهد مشکلاتی در فرآیند طراحی معماری می‌باشیم، که نتیجه آن بی‌انگیزگی در دانشجویان می‌باشد. انگیزش از جمله مفاهیم رایج در مسائل آموزشی است. وقتی در سیستم آموزشی مشکلاتی همچون افت تحصیلی رخ می‌دهد، از انگیزه یادگیرنده به‌عنوان یکی از علل مهم آن یاد می‌شود. از سال 1378 با تغییر مقطع از کارشناسی‌ارشد پیوسته به کارشناسی پیوسته، وضعیت آموزش معماری دستخوش دگرگونی‌هایی گردید و درس ترکیب یک به درس‌هایی مانند: هندسه کاربردی، کارگاه مصالح ساخت و درک و بیان محیط تفکیک شد. هدف از این مقاله، بررسی تأثیر روش‌های تدریس آتلیه‌ای (ترکیبی و تفکیکی) بر میزان انگیزه تحصیلی دانشجویان معماری می‌باشد. در این پژوهش، از روش ترکیبی بهره گرفته شد. بدین صورت که تمرین آموزش ترسیم پلان و مقطع پله دو طرفه در درس هندسه کاربردی، با دو شیوه ترکیبی (آموزش همزمان دروس پایه) و تفکیکی (آموزش مستقل دروس پایه) در نظر گرفته شد، جامعه آماری در این پژوهش، دو گروه 18 نفری از دانشجویان نیمسال اول دانشگاه آزاد ارومیه بوده و برای گردآوری اطلاعات کمی از پرسشنامه استاندارد انگیزش تحصیلی دانشجویان والرند، استفاده شد و گردآوری داده‌های کیفی از طریق مشاهده آثار دانشجویان و مصاحبه با دانشجویان و اساتید معماری انجام شد. تجزیه تحلیل داده‌های کمی از طریق آزمون T دو نمونه‌ای مستقل و تجزیه و تحلیل داده‌های کیفی مبتنی بر نظریه زمینه‌ای بوده و در نهایت نوعی فرااستنباط صورت می‌گیرد. نتایج بحث حاکی از این است که آموزش دروس پایه از جمله درس هندسه کاربردی در رشته معماری با استفاده از روش ترکیبی و همزمان باعث افزایش علاقه‌مندی و ارتقاء انگیزه درونی و بیرونی دانشجویان معماری شده و در نتیجه کیفیت آموزش ارتقاء می‌یابد