رویکرد طراحی الگوریتمیک و راهکارهای معماری بومی ایران در بهره گیری و کنترل نور روز: چگونگی بهره گیری از راهکارهای معماری گذشته در راستای طراحی نماهای شفافِ معاصر

Abstract

مقاله حاضر با هدف ارتقاء توامانِ عملکرد اقلیمی آرایه ای پوسته های خارجی ساختمان، به معرفی یک روشِ ترکیبی در سازماندهی عناصر تشکیل دهنده نما می پردازد. روش مذکور، معاصرسازی تکنیک های معماری بومی ایران در بهره گیری و کنترل نور روز، از طریقِ رویکرد طراحی الگوریتمیک و در یک فرآیند تکاملی را پیشنهاد می نماید، روشی که به ضرورتِ وحدت هنر و فنآوری در طراحی معماری پایدار اشاره دارد. الگوهای هندسی ایرانی اسلامی، ساختار کالبدی و آرایه ای عناصر بومی تأمین کننده نور روز را شکل می دهند، این الگوها می توانند مجدداً مطابق با روح حاکم بر معماری معاصر بازآفرینی شوند، تا علاوه بر پاسخگویی به دغدغه های زیست محیطی، در برگیرنده کیفیات بصری ویژه ای نیز باشند. به بیان دیگر رویکردهای نوین در طراحی معاصر از جمله رویکردهای پارامتریک این امکان را فراهم می آورند که ساختار هندسی و فرم معمولِ عناصر اقلیمی آرایه ای معماری بومیِ ایران از قالب سنتی خود خارج شده و دوباره بر مبنای ادغام توامانِ گرایشاتِ زیبایی شناسانه و ملزوماتِ عملکردی، سازماندهی شوند. بدین ترتیب معماری عملکرد محوری پدید<br />می آید که علاوه بر کارایی بالا در تأمین اهدافِ عملکردی خود متناسب با دغدغه های فرمال و آرایه ای معماری معاصر شکل گرفته است. در مقاله حاضر عملکرد اقلیمی آرایه ای عناصر بومی در بهر هگیری و کنترل نور روز مد نظر قرار داشته است به این منظور ارسی به عنوان یک نمونه از این عناصر مورد بررسی قرار گرفت. ارسی ها متشکل از یک مشبک چوبی با ساختار هندسی ایرانی اسلامی هستند که قطعاتی از شیشه های رنگی در میان شبکه های هندسی آن جانمایی می شده اند، پارامترهای تشکیل دهنده این عنصر اقلیمی آرایه ای مجدداً از طریق رویکردِ طراحی الگوریتمیک بازآفرینی شده و ویژگی های آرایه ای و عملکردی آن مطابق با اهداف پژوهش معاصرسازی شد.