نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorبراتی, ناصرfa_IR
dc.contributor.authorیزدان پناه شاه آبادی, محمدرضاfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T12:13:50Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T12:13:50Z
dc.date.available1399-07-09T12:13:50Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T12:13:50Z
dc.date.issued2016-02-20en_US
dc.date.issued1394-12-01fa_IR
dc.date.submitted2013-04-21en_US
dc.date.submitted1392-02-01fa_IR
dc.identifier.citationبراتی, ناصر, یزدان پناه شاه آبادی, محمدرضا. (1394). ارزیابی سرمایه اجتماعی به عنوان عامل اساسی در ارتقاء کیفیت زندگی در شهرهای جدید، نمونه موردی: شهر جدید پردیس. معماری و شهرسازی آرمان شهر, 8(15), 289-299.fa_IR
dc.identifier.issn2008-5079
dc.identifier.issn2538-2365
dc.identifier.urihttp://www.armanshahrjournal.com/article_34138.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/417878
dc.description.abstractیکی از ابعاد تأثیرگذار در حوزه برنامه ریزی شهری، ابعاد اجتماعی است که البته در برنامه ریزی شهری ایران اکثراً مورد غفلت قرار می گیرد. از علل اصلی این عدم توجه، روشن نبودن نحوه تأثیر این ابعاد در برنامه ریزی شهری است. در این پژوهش برای تبیین بهتر نحوه تأثیر ابعاد اجتماعی بر برنامه ریزی شهری، ارتباط این ابعاد را در قالب مفهوم "سرمایه اجتماعی" با مفهوم تأثیرگذار دیگر حوزه برنامه ریزی شهری یعنی "کیفیت زندگی شهری" مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور شهر جدید پردیس را به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شد. علت این انتخاب آن است که هم اکنون شهرهای جدید و مسأله برنامه ریزی آن ها از چالش های اصلی نظام برنامه ریزی شهری و منطقه ای کشور می باشد. بدین ترتیب در این پژوهش هدف اصلی، بررسی ارتباط بین مفهوم سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی شهری البته از بعد ذهنی آن می باشد. بعد ذهنی کیفیت زندگی شهری مترادف با میزان رضایتمندی شهروندان از عوامل مختلف مؤثر در کیفیت زندگی مانند عوامل کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و غیره می باشد. نتایج حاصل از این پژوهش وجود ارتباط بین میزان سرمایه اجتماعی و میزان کیفیت ذهنی زندگی شهری را تأیید می نماید. همچنین ارتباط قابل ملاحظه ای نیز بین نرخ ماندگاری جمعیت و کیفیت ذهنی زندگی شهری دیده شد. در انتها نیز مدلی جهت ارزیابی بهتر نحوه برهم کنش مفاهیم موردنظر ارائه شد. بدین ترتیب می توان اظهار داشت که توجه به ابعاد اجتماعی و برنامه ریزی جهت ارتقاء سرمایه اجتماعی با توجه به تأثیر مثبت بر میزان کیفیت ذهنی زندگی شهری می تواند به عنوان یک راهکار برنامه ریزانه در نظام برنامه ریزی شهر جدید پردیس به کار گرفته شود. هرچند این نتیجه به لحاظ علمی قابل تعمیم به شهرهای دیگر نیست، لیکن با توجه به مشابهت های زیاد بین شهرهای جدید ایران، می توان انتظار داشت که این نتیجه در جاهای دیگر نیز تکرار شود. به علاوه فرآیند تحلیلی مورد استفاده این پژوهش برای شهرهای دیگر نیز قابل تعمیم می باشد.fa_IR
dc.format.extent589
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدکتر مصطفی بهزادفرfa_IR
dc.publisherDr. Mostafa Behzadfaren_US
dc.relation.ispartofمعماری و شهرسازی آرمان شهرfa_IR
dc.relation.ispartofArmanshahr Architecture & Urban Developmenten_US
dc.subjectسرمایه اجتماعیfa_IR
dc.subjectکیفیت زندگیfa_IR
dc.subjectکیفیت ذهنی زندگیfa_IR
dc.subjectنرخ ماندگاری جمعیتfa_IR
dc.titleارزیابی سرمایه اجتماعی به عنوان عامل اساسی در ارتقاء کیفیت زندگی در شهرهای جدید، نمونه موردی: شهر جدید پردیسfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشکده معماری و شهرسازی، گروه برنامه ریزی شهری و منطق های، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری طراحی شهری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه بوعلی همدان، همدان، ایران.fa_IR
dc.citation.volume8
dc.citation.issue15
dc.citation.spage289
dc.citation.epage299


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد