بررسی و آزمون شاخص قابلیت پیاده روی و ارتباط آن با محیط ساخته شده شهر، نمونه موردی: شهر قروه

Abstract

به دنبال رشد بیماری های قلبی عروقی و چاقی به ویژه در میان سالخوردگان اهمیت فضای فیزیکی شهرها چند برابر گردید و بنابراین نقش پیاده روی بر روی بهداشت عمومی جامعه شهری مورد توجه قرار گرفت. در دهه گذشته شاهد رشد مطالعات در زمینه بهداشت عمومی، حمل ونقل و برنامه ریزی شهری بوده ایم که اثر محیط ساخته شده بر فعالیت های بدنی و به طور خاص نقش پیاده روی را تحلیل کرده اند. هرچند در کشورهای توسعه یافته توجه قابل ملاحظه ایی بر این مطالعات وجود داشته است، مطالعات کمی در این مورد در کشورهای درحال توسعه مانند ایران وجود دارد. هدف این مقاله تحلیل معیارهای عینی از محیط ساخته شده و ارتباط آن با پیاده روی در سطح محلات شهر قروه است. نتایج به دست آمده از سطح خود-گزارشی پیاده روی توسط افراد هدف )بالای 65 سال( نشان می دهد ساکنان محلاتی که دارای قابلیت پیاده روی بالا هستند بدون در نظر گرفتن سطح کیفیت زندگی آن ها بیشتر از کسانی که در محلات با قابلیت پیاده روی کم زندگی می کنند پیاده روی می کنند. لذا می توان نتیجه گرفت که محیط ساخته شده شهری می تواند فرصت هایی را برای افرادی که مشتاق پیاده روی هستند فراهم آورد و همچنین مسئولیت برنامه ریزان شهری در خلق مکان هایی که دارای قابلیت پیاده روی بیشتری باشند را تأکید می کند.